Η αντιπαράθεση κοσμικότητας-θρησκείας στην Τουρκία

 ismail-kahraman

Ποια η σημασία της δήλωσης Καχραμάν για ένα «ισλαμικό σύνταγμα»;

«Η κοσμικότητα δε θα πρέπει να υπάρχει στο νέο Σύνταγμα. Μόνο σε τρία Συντάγματα σε όλο τον κόσμο υπάρχει η αρχή της κοσμικότητας. Στη Γαλλία, Ιρλανδία και στην Τουρκία. Και μάλιστα χωρίς να υπάρχει περιγραφή του όρου. Όποιος θέλει αντιλαμβάνεται όπως θέλει την κοσμικότητα. Δε θα πρέπει να αποφύγουμε το θέμα ενός θρησκευόμενου Συντάγματος. Θα πρέπει να γίνεται αναφορά στη θρησκεία». Το προαναφερθέν αποτελεί απόσπασμα από την ομιλία του προέδρου της Εθνοσυνέλευσης της Τουρκίας, Ισμαήλ Καχραμάν, κατά τη διάρκεια συνεδρίου με θέμα «η νέα Τουρκία και το νέο Σύνταγμα» που πραγματοποιήθηκε στην Άγκυρα στις 25 Απριλίου 2016. Για την ιστορία αξίζει να σημειωθεί ότι το συγκεκριμένο συνέδριο διοργάνωσε η Ένωση Ακαδημαϊκών και Συγγραφέων των Ισλαμικών Χωρών και μάλιστα σε μια ιδιαίτερα ευαίσθητη περίοδο για την Τουρκία, με βασικό της χαρακτηριστικό τις αντιπαραθέσεις για το νέο Σύνταγμα. Η συγκεκριμένη αναφορά του Καχραμάν προκάλεσε θύελλα αντιδράσεων, η ένταση των οποίων ήταν τέτοια που εξανάγκασε πολλά στελέχη του κυβερνώντος Κόμματος Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης (ΑΚΡ), τον Πρωθυπουργό Νταβούτογλου και τον Πρόεδρο Έρντογαν, να επιδιώξουν να ανασκευάσουν. Το κεντρικό βάρος των «διορθωτικών» δηλώσεων υπογράμμιζε ότι η προσπάθεια στο προσχέδιο για το νέο Σύνταγμα που ετοιμάζει το ΑΚΡ είναι η διασφάλιση της αρχής της κοσμικότητας με τρόπο που να σέβεται όλες τις θρησκείες και την έκφραση τους στην Τουρκία.

Συνεχίστε την ανάγνωση του «Η αντιπαράθεση κοσμικότητας-θρησκείας στην Τουρκία»

Ο Homo İslamicus και το τουρκικό μοντέλο

Η Τουρκία το 2013… με το βλέμμα στο 2014

Το «τουρκικό μοντέλο» είναι όρος που χρησιμοποιείται για να παραπέμψει στην μετατροπή του εσωτερικού μετασχηματισμού της Τουρκίας σε εργαλείο εξωτερικής πολιτικής. Ο όρος δεν είναι νέος και ούτε πρόκειται για όρο τουρκικής προέλευσης. Είναι κυρίως δυτικής έμπνευσης, ο οποίος σταδιακά πέρασε και στον αραβο-μουσουλμανικό κόσμο. Το περιεχόμενο του όρου αλλάζει σύμφωνα με τις ιστορικές συγκυρίες και τις μεγάλες πολιτικές αλλαγές. Για παράδειγμα το μοντέλο του Μουσταφά Κεμάλ διέθετε διαφορετικές προσλαμβάνουσες στη διεθνή πραγματικότητα, από το μοντέλο που προέκυψε ως αποτέλεσμα των μεγάλων γεωπολιτικών αλλαγών με το τέλος του Ψυχρού Πολέμου. Σήμερα και ιδιαίτερα μετά τα γεγονότα της λεγόμενης αραβικής άνοιξης, ένα μεγάλο μέρος της ακαδημαϊκής αλλά και πολιτικής ενασχόλησης με το τουρκικό μοντέλο επικεντρώνεται κυρίως στο «μοντέλο του Κόμματος Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης» (ΑΚΡ).

Συνεχίστε την ανάγνωση του «Ο Homo İslamicus και το τουρκικό μοντέλο»

Αρέσει σε %d bloggers: