ΑΝΑΤΟΛΙΚΟΤΕΡΑ

Ο Κεμάλ Κιλιτσντάρογλου ξεκίνησε στις 17 Μαΐου 2023 την προεκλογική του καμπάνια για τον δεύτερο γύρο των προεδρικών εκλογών με μια από τις γνωστές πλέον τοποθετήσεις του στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Η μεγαλύτερη διαφορά του συγκεκριμένου βίντεο από τα προηγούμενα, ήταν το ξεκάθαρα ρατσιστικό του περιεχόμενο. Ένα από τα κεντρικά θέματα ήταν οι μετανάστες, των οποίων η παρουσία στην Τουρκία «απειλεί την επιβίωση του έθνους». Σε κάποια στιγμή μάλιστα ο υποψήφιος πρόεδρος της αντιπολίτευσης ισχυρίστηκε ότι είναι ορατός ο κίνδυνος «αυτοί με τα χαλασμένα κεφάλια να γίνουν 30 εκατομμύρια», ενώ επανάφερε το παραδοσιακό εθνικιστικό κλισέ περί των «συνόρων που αποτελούν την τιμή και την αξιοπρέπεια» του έθνους.

Αυτή τη φορά, ο Κιλιτσντάρογλου δεν μιλούσε από την χαρακτηριστική κουζίνα του σπιτιού του. Ούτε προσπάθησε να δώσει ελπίδα στα οικονομικά ασθενέστερα στρώματα του πληθυσμού μέσα από προτάσεις για άμβλυνση της κοινωνικής ανισότητας, όπως αρκετά πετυχημένα έπραξε το προηγούμενο χρονικό διάστημα. Αντίθετα, στην πρώτη δημόσια εμφάνιση του μετά τον πρώτο γύρο των προεδρικών, επέλεξε να απευθυνθεί στα αισθήματα της ανασφάλειας. Επέλεξε να τοποθετηθεί εντός της γενικής τάσης εσωστρέφειας που χαρακτηρίζει την κοινωνία και όχι να την αμφισβητήσει. Η συγκεκριμένη επιλογή μπορεί να μας πει αρκετά για την προεκλογική σκοπιμότητα της αντιπολίτευσης, αλλά μπορεί να φωτίσει ακόμα περισσότερα για την γενική «διάθεση» της κοινωνίας και του πολιτικού συστήματος στην Τουρκία.

Εδώ και αρκετά χρόνια το Κυπριακό πρόβλημα δεν αποτελεί θέμα που να παράγει αντιπαράθεση σε βαθμό που να επηρεάζει καθοριστικά την αλλαγή εκλογικών τάσεων εντός Τουρκίας. Το δεδομένο αυτό επαναλήφθηκε κατά τη φετινή προεκλογική εκστρατεία, μάλιστα σε σημείο που η απουσία της αντιπαράθεσης για το Κυπριακό σε μερικές περιπτώσεις ήταν «εκκωφαντική». Στο σημείο αυτό ωστόσο εμφανίζεται μια επιφανειακή αντίφαση. Ενώ υπάρχει μια γενική σιωπή και αδιαφορία για το Κυπριακό ως θέμα προεκλογικό αντιπαραθέσεων, την ίδια στιγμή συνεχίζεται η καταγραφή και περιγραφή του ως «εθνική υπόθεση» και από τους δύο μεγάλους συνασπισμούς που διεκδικούν την εξουσία στην χώρα. Το δεδομένο αυτό δεν παραπέμπει σε μια στατική πραγματικότητα. Ούτε και σε μια απόλυτη ταύτιση θέσεων των κομμάτων στην Τουρκία για το Κυπριακό. Φαίνεται ότι είναι αποτέλεσμα – μεταξύ άλλων – και μιας μακρόχρονης απουσίας ουσιαστικών συζητήσεων που φτάνει μέχρι και το σημείο ένα μεγάλο μέρος της κοινής γνώμης να θεωρεί ότι το Κυπριακό «έχει κλείσει».