Κατηγορία: «The West and the Rest»

 

 

Η κριτική του Έρντογαν στο παγκόσμιο σύστημα και οι δυναμικές που επηρεάζουν την Κύπρο

«Με κάθε ευκαιρία υπογραμμίζουμε ότι καταρχήν το Συμβούλιο Ασφαλείας και γενικά η δομή του ΟΗΕ θα πρέπει να περάσουν από μια περιεκτική μεταρρύθμιση. Γι’ αυτό όταν λέμε ότι ‘ο κόσμος είναι μεγαλύτερος από τους 5’ πιστεύουμε ότι είμαστε η φωνή της κοινής συνείδησης της ανθρωπότητας. Διότι πλέον ο κόσμος δεν βρίσκεται στις συνθήκες μετά το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο».Αυτά μεταξύ πολλών άλλων ανέφερε ο Έρντογαν, στη διάρκεια της ομιλίας του στην 73^ηΓενική Συνέλευση του ΟΗΕ στις 25 Σεπτεμβρίου 2018. Η επαναφορά της συνθηματικής φράσης «ο κόσμος είναι μεγαλύτερος από τους 5» (Dünya Beşten Büyüktür), αποτέλεσε την κεντρική βάση πάνω στην οποία ο Πρόεδρος της Τουρκίας θέλησε να δημοσιοποιήσει τις βασικές γραμμές των γεωπολιτικών προσανατολισμών της χώρας του για το επόμενο χρονικό διάστημα. Το γενικό πλαίσιο αυτών των προσανατολισμών είναι η ανάγκη για αλλαγή της παγκόσμιας τάξης πραγμάτων με τρόπο που αυτή να αντικατοπτρίζει τις σημερινές ισορροπίες ισχύος. Η μεταρρύθμιση των δομών και της λειτουργίας του ΟΗΕ επαναφέρεται από την Άγκυρα ως ένα από τα καθοριστικά στάδια της ευρύτερης αλλαγής στο διεθνές διακρατικό σύστημα.

Συνεχίστε την ανάγνωση του «Είναι «ο κόσμος μεγαλύτερος από τους 5»(;)»

 Πως κατασκευάζει η Άγκυρα το πλαίσιο διαπραγμάτευσης με την Ε.Ε

«Κακόμοιρη Ευρώπη» ήταν ο τίτλος του άρθρου του Γιηίτ Μπουλούτ στην εφημερίδα Σταρ στις 8 Μαΐου 2016. Ο σύμβουλος του Προέδρου της Τουρκίας για θέματα οικονομίας φρόντισε να δώσει συνέχεια στο κλίμα αντιπαράθεσης με την Ε.Ε και να συμβάλει με το δικό του τρόπο στο πλαίσιο μέσα στο οποίο η Άγκυρα επιδιώκει να διαπραγματευτεί το αμέσως επόμενο χρονικό διάστημα το ζήτημα της κατάργησης θεωρήσεων βίζας για Τούρκους πολίτες. Ο Μπουλούτ, μεταξύ άλλων, έγραψε τα εξής: «Ακούστε καλά Ευρωπαίοι ούτω καλούμενοι πολιτικοί. Στις χώρες σας μπορεί να μην υπάρχει ηγέτης και οι κυβερνήσεις σας μπορεί να στέκονται στα πόδια τους με δυσκολία. Όμως εδώ δεν είναι έτσι τα πράγματα. Εδώ υπάρχει ένας ηγέτης που εκλέγηκε με 52% και αυτός ο λαός εμπιστεύθηκε το κράτος στον ηγέτη του. Ο εκλεγμένος Πρόεδρος σε αυτή τη χώρα είναι το αρμόδιο αξίωμα που εκπροσωπεί το κράτος και την εθνική βούληση. Είναι το πρόσωπο που θα πει την τελευταία λέξη αυτής της χώρας… Να γνωρίζετε τα όρια σας». Το απόσπασμα του συγκεκριμένου κειμένου αποκτά σημασία μόνο εάν τεθεί εντός του ευρύτερου περιβάλλοντος των ευρω-τουρκικών σχέσεων και πιο συγκεκριμένα των ιδεολογικών πτυχών που η Άγκυρα προσπαθεί να προσθέσει στις σχέσεις της με την Ε.Ε.

Συνεχίστε την ανάγνωση του «Η αναδιαμόρφωση των ευρω-τουρκικών σχέσεων»

Πως αντιμετωπίζει η Άγκυρα τις ευρωτουρκικές σχέσεις

 Οι εξελίξεις των τελευταίων χρόνων στη Μέση Ανατολή, μετατράπηκαν σε βασικά ζητήματα της αντιπαράθεσης σε διεθνές επίπεδο. Όπως και το χάος των Βαλκανίων της δεκαετίας του 1990, έτσι και σήμερα οι διαφορετικές πτυχές της κρίσης που αντιμετωπίζει η Μέση Ανατολή φέρνουν στο προσκήνιο την αναδιάταξη των δυνάμεων και τις τεκτονικές αλλαγές στις παγκόσμιες ισορροπίες. Οι εξωτερικές παρεμβάσεις, οι εμφύλιες διαμάχες, η διάλυση κρατικών δομών και η ολοκληρωτική κατάρρευση οικονομιών στην ευρύτερη Μέση Ανατολή, συνοδεύονται από την κορύφωση της προσφυγικής κρίσης. Η βίαιη και μαζική μετακίνηση πληθυσμών καθ’ όλη της διάρκεια της ανθρώπινης ύπαρξης, είναι εξέλιξη που επιτρέπει με σχετική ασφάλεια στον παρατηρητή της ιστορίας να μιλήσει για ένα νέο «σημείο καμπής». Σήμερα η ανθρωπότητα βρίσκεται ενώπιον ενός τέτοιου σημείου: η Μέση Ανατολή αύριο, δεν πρόκειται να είναι ακριβώς η ίδια με τη Μέση Ανατολή του χθες.

Συνεχίστε την ανάγνωση του «Όταν η Δύση ανακάλυψε την αρετή της Ανατολής»

Ο Συντηρητισμός στην εξωτερική πολιτική της Τουρκίας (Pdf)

Πτυχές μιας συζήτησης που πρέπει να αρχίσει

Μια από τις κυρίαρχες αναγνώσεις της τρομοκρατικής επίθεσης στο Παρίσι στις 7 Ιανουαρίου 2015, παραπέμπει σαφώς στην «ασυμβατότητα» του Ισλάμ με ζητήματα όπως η δημοκρατία, οι βασικές ελευθερίες και η πρόοδος. Η συγκεκριμένη αντίληψη του τύπου «η Δύση θα νικήσει» (μια πολύ παλιά συζήτηση) είναι προβληματική γιατί με συγκεκριμένο τρόπο αφήνει εκτός της ανάλυσης μερικά βασικά ζητήματα, μεταξύ των οποίων είναι: 1) την άκριτη αποδοχή της θέσης ότι όσα βιώνουμε σήμερα και είναι γνωστά ως πολιτισμός αποτελούν αποκλειστικά και μόνο προϊόν της Δύσης. 2) την αποδοχή της θέσης ότι οι θρησκείες γενικά και η ισλαμική θρησκεία συγκεκριμένα, δεν έχουν σχέση με την κοινωνική, οικονομική και πολιτική εξέλιξη της ανθρωπότητας. Κάτι που αφαιρεί την ιστορικότητα του φαινομένου της θρησκείας, αλλά ταυτόχρονα οδηγεί και στη μελέτη των θρησκειών (βλέπετε Ισλάμ) ως των «αποκλειστικών παράγωγων» της βίας. 3) στην κυπριακή περίπτωση, τα πιο πάνω συνδέονται σε πολλές περιπτώσεις με μια απευθείας ταύτιση των όσων διαδραματίζονται σε σχέση με την ακραία έκφραση του Ισλάμ με το τουρκικό κυβερνών Κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης (ΑΚΡ). Αυτό με τη σειρά του θολώνει περισσότερο την κατάσταση στην Τουρκία και εμποδίζει την ανάπτυξη μιας περιεκτικής συζήτησης για τις ιδεολογικές μεταβολές της χώρας.  Στόχος αυτού του κειμένου δεν είναι οι απαντήσεις στα πιο πάνω θέματα, αλλά η υπογράμμιση κάποιων ευρύτερων ζητημάτων, τα οποία μπορούν να συμβάλουν σε μια ουσιαστικότερη συζήτηση για τις επιπτώσεις που έχουν τα πρόσφατα γεγονότα του Παρισιού.

Συνεχίστε την ανάγνωση του «Περί μουσουλμανικής οργής και Τουρκίας…»

ΤΗΣ ΣΙΑΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΥ

Την προηγούμενη εβδομάδα το Κέντρο Νεότερης Ιστορίας του Παντείου Πανεπιστημίου και η Πρωτοβουλία για την Υπεράσπιση της Κοινωνίας και της Δημοκρατίας συνδιοργάνωσαν εκδήλωση για τις τελευταίες εξελίξεις στην Ανατολική Μεσόγειο, με ομιλητές τους Χαμίτ Μποζαρσλάν (Παρίσι), Τζενγκίζ Ακτάρ (Κωνσταντινούπολη) και Νίκο Μούδουρο (Λευκωσία). Η συζήτηση επικεντρώθηκε στην εξωτερική πολιτική της Τουρκίας -με αφορμή και τα τελευταία γεγονότα της παραβίασης της κυπριακής ΑΟΖ- στο πλαίσιο των μεγάλων κοινωνικών, οικονομικών και πολιτικών τριγμών που γνωρίζει τα τελευταία χρόνια η Μέση Ανατολή.

Συνεχίστε την ανάγνωση του «Τουρκία: ένας «αλλοπρόσαλλος» γείτονας;»

Η ένταση της βίας στη Μέση Ανατολή και των ανταγωνισμών στην Ανατολική Μεσόγειο, φαίνεται να αποτελούν μια νέα ευκαιρία κριτικής αξιολόγησης του γεωπολιτικού οράματος της Τουρκίας, μέσα στα σημερινά δεδομένα. Η Τουρκία αναμφίβολα παίζει καθοριστικό ρόλο στις εξελίξεις, ενώ οι ενέργειες της το επόμενο χρονικό διάστημα θα έχουν στρατηγικό χαρακτήρα ιδιαίτερα στην υπόθεση υλοποίησης ή αποτυχίας των δικών της στόχων. Λόγω της κρισιμότητας των εξελίξεων αποτελεί πλέον αναγκαιότητα μια προσπάθεια ολιστικής αντιμετώπισης της τουρκικής εξωτερικής πολιτικής. Μια τέτοια αντιμετώπιση της εξωτερικής πολιτικής της Τουρκίας θα πρέπει να τοποθετείται μέσα στην ολότητα των κοινωνικών σχέσεων[1], έτσι όπως εξελίσσονται τόσο στο εσωτερικό της όσο και στην περιφέρεια της. Με αυτό το σκεπτικό, η εξωτερική πολιτική της χώρας δε θα πρέπει να θεωρείται ξεκομμένη από τις διάφορες οικονομικές και πολιτικές δομές που προκύπτουν σε αυτήν ως αποτέλεσμα της καπιταλιστικής ανάπτυξης[2]. Την ίδια στιγμή δε θα πρέπει να θεωρείται αποκομμένη από τις γενικότερες διεθνείς και περιφερειακές αλλαγές, ιδιαίτερα αυτές που προκαλούν μια συνολική αναδιάταξη στόχων πολλών κρατών στην εξωτερική τους πολιτική[3].

Συνεχίστε την ανάγνωση του «Το Κυπριακό ζήτημα σε ένα καινούργιο απρόβλεπτο κόσμο. Προς αλλαγή παραδείγματος;»

 Μερικές σημειώσεις για τις ανακατατάξεις στην περιοχή και τις αρνητικές επιρροές που δέχεται η Κύπρος χωρίς τη λύση του Κυπριακού

Η ένταση της βίας στη Μέση Ανατολή και των ανταγωνισμών στην Ανατολική Μεσόγειο, φαίνεται να αποτελούν μια νέα ευκαιρία κριτικής αξιολόγησης του γεωπολιτικού οράματος της Τουρκίας, μέσα στα σημερινά δεδομένα. Η Τουρκία αναμφίβολα παίζει καθοριστικό ρόλο στις εξελίξεις, ενώ οι ενέργειες της το επόμενο χρονικό διάστημα θα έχουν στρατηγικό χαρακτήρα ιδιαίτερα στην υπόθεση υλοποίησης ή αποτυχίας των δικών της στόχων. Λόγω της κρισιμότητας των εξελίξεων αποτελεί πλέον αναγκαιότητα μια προσπάθεια ολιστικής αντιμετώπισης της τουρκικής εξωτερικής πολιτικής, η οποία να λαμβάνει υπόψη την πορεία των κοινωνικών και παραγωγικών σχέσεων τόσο στο εσωτερικό της, όσο και στην περιφέρεια αλλά και διεθνώς.

Συνεχίστε την ανάγνωση του «Η θέση της Κύπρου στο γεωπολιτικό όραμα της Τουρκίας»