Erdoğan – Σελίδα 2 – ΑΝΑΤΟΛΙΚΟΤΕΡΑ

Μια κοινωνία που «δυσκολεύει» τον Έρντογαν

S-HK-Umit-John-Keane-Surface-Noise — John Keane, Surface Noise (Freedom and Authority), 2012

Η σημασία των νέων κοινωνικών εξελίξεων που φθείρουν την εξουσία του ΑΚΡ

Η ολοκλήρωση των δημοτικών εκλογών του 2019 στην Τουρκία σηματοδότησε και την λήξη της ηγεσίας του ισλαμικού κινήματος στην Κωνσταντινούπολη μετά από 25 συνεχόμενα χρόνια. Η εκλογική ήττα του Κόμματος Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης (ΑΚΡ) στις 31 Μαρτίου 2019 με περίπου 13 χιλιάδες ψήφους διαφορά από τον Εκρέμ Ιμάμογλου, μετατράπηκε σε «συντριβή» 800 χιλιάδων ψήφων και περίπου 10%, μέσα σε περίοδο λιγότερη των τριών μηνών. Το σημαντικότερο ίσως στοιχείο ήταν ότι έστω και σε περιορισμένο βαθμό, για πρώτη φορά ψηφοφόροι του κυβερνώντος ΑΚΡ έκαναν το μεγάλο βήμα της στήριξη υποψηφιότητας από την αντιπολίτευση. Μέσα στο προαναφερθέν πλέγμα, ξεχωρίζει η αμφισβήτηση του πολιτικού μύθου περί του «αήττητου Έρντογαν».

Συνεχίστε την ανάγνωση του «Μια κοινωνία που «δυσκολεύει» τον Έρντογαν»

Δημοτικές εκλογές στην Τουρκία: Οι αντοχές της πόλωσης

2019-03-30-istanbul-002-kagithane

Οι δημοτικές εκλογές της 31^ης Μαρτίου 2019 σηματοδοτούν την όγδοη εκλογική αναμέτρηση στην Τουρκία μέσα σε διάστημα δέκα χρόνων. Από το 2010 μέχρι σήμερα οι ψηφοφόροι στη χώρα καλέστηκαν να ασκήσουν το εκλογικό τους δικαίωμα σε δημοτικές, βουλευτικές, προεδρικές εκλογές και δημοψηφίσματα έγκρισης ή απόρριψης αλλαγών στο σύνταγμα. Ωστόσο η διαφορετικότητα της εκλογικής διαδικασίας σε κάθε χωριστή περίπτωση της τελευταίας δεκαετίας υπερκαλύφθηκε από ένα κοινό ιδεολογικοπολιτικό άξονα: Αυτό της αναπαραγωγής της διακυβέρνησης του Κόμματος Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης (ΑΚΡ). Ανεξαρτήτως του θεσμικού πλαισίου, όλες οι εκλογικές διαδικασίες της περιόδου τέθηκαν σε ένα πλαίσιο στο οποίο η κοινωνία καλέστηκε να εγκρίνει (ή να απορρίψει) την συνέχιση, την επιβίωση και τη διεύρυνση της εξουσίας του Ρετζέπ Ταγίπ Έρντογαν. Υπό αυτή την έννοια, οι δημοτικές εκλογές του 2019 δεν αποτέλεσαν διαφοροποίηση. Αντίθετα χαρακτηρίστηκαν από τις βασικές ιδεολογικές αντιπαραθέσεις της περιόδου, αλλά και από την κύρια σχεδόν υπαρξιακή αγωνία του Έρντογαν να συγκρατήσει τις φυγόκεντρες δυναμικές που εμφανίστηκαν εξαιτίας της βαθιάς οικονομικής αποσταθεροποίησης.

Συνεχίστε την ανάγνωση του «Δημοτικές εκλογές στην Τουρκία: Οι αντοχές της πόλωσης»

Δημοτικές εκλογές 2019: «Αμυντικά αντανακλαστικά» ενεργοποιεί ο Ερντογάν

hqdefault

Γιατί οι δημοτικές εκλογές της 31^ης Μαρτίου θεωρούνται «πρόκληση» για τον Ερντογάν και το κόμμα του;

Ένα από τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά των δημοτικών εκλογών της 31^ης Μαρτίου είναι και το ότι ο ίδιος ο Έρντογαν τις έχει μετατρέψει συνειδητά σε ένα είδος πρόκλησης και σημείου καμπής για την διατήρηση της εξουσίας του. Από την προώθηση του συγκεκριμένου ιδεολογικού άξονα προκύπτουν ουσιαστικά δύο αλληλένδετες πτυχές που μπορούν ίσως να μας βοηθήσουν σε μια πληρέστερη κατανόηση των λόγων που οι δημοτικές εκλογές σήμερα παρουσιάζονται να έχουν τέτοια κρίσιμη σημασία για το μπλοκ εξουσίας.

Συνεχίστε την ανάγνωση του «Δημοτικές εκλογές 2019: «Αμυντικά αντανακλαστικά» ενεργοποιεί ο Ερντογάν»

Το προεδρικό σύστημα ή το «καθεστώς της 15ης Ιουλίου»; Η κανονικοποίηση της εξαίρεσης στην Τουρκία

2016-07-21T205351Z_1991903977_LR1EC7L1M1GQY_RTRMADP_3_TURKEY-SECURITY

Οι ακαδημαϊκές έρευνες και οι γενικότερες αναζητήσεις σε σχέση με την πολιτική ιστορία της Τουρκίας συχνά διακρίνονται από την κοινή τους θεώρηση για την προβληματική των στρατιωτικών πραξικοπημάτων σε σχέση με την ανάπτυξη της δημοκρατίας στη χώρα. Είναι μάλιστα κοινός τόπος η διαπίστωση ότι τα πραξικοπήματα στη σύγχρονη ιστορία της Τουρκίας αποτέλεσαν ένα από τα καθοριστικά εμπόδια στην εξέλιξη του εκδημοκρατισμού. 27 Μαΐου 1960, 12 Μαρτίου 1971, 12 Σεπτεμβρίου 1980, 28 Φεβρουαρίου 1997, αλλά και 15 Ιουλίου 2016, είναι ημερομηνίες «σταθμοί» στην βίαιη ιστορία των στρατιωτικών επεμβάσεων. Το κάθε πραξικόπημα από τα προαναφερθέντα έχει το δικό του παραμύθι, τους δικούς του πραξικοπηματίες, τα δικά του θύματα, αλλά και τις «δικές του» κοινωνικοοικονομικές και πολιτικές επιπτώσεις.

Συνεχίστε την ανάγνωση του «Το προεδρικό σύστημα ή το «καθεστώς της 15ης Ιουλίου»; Η κανονικοποίηση της εξαίρεσης στην Τουρκία»

Το νέο κράτος της Τουρκίας

Erdoganin Ofis Sistemi — Το νέο σχήμα που θα έχει η προεδρία της Τουρκίας μετά την ολοκλήρωση της υιοθέτησης του προεδρικού συστήματος, όπως αποκαλύφθηκε από τον Erdoğan

Το αποτέλεσμα των εκλογών της 24^ηςΙουνίου 2018 στην Τουρκία από πλευράς των αριθμών και των κομματικών ισορροπιών, μπορεί να θεωρηθεί ως μια επανάληψη της τελευταίας δεκαπενταετίας. Από αυτή την άποψη είναι μια επιβεβαίωση της πόλωσης και του εγκλωβισμού της κοινωνίας της Τουρκίας σε συγκεκριμένα ιδεολογικά και αξιακά πλαίσια. Την ίδια στιγμή μέσα από την αριθμητική αξιολόγηση των αποτελεσμάτων προκύπτει και η σχετική επαναφορά δυναμικότητας σε μέρη της αντιπολίτευσης, ιδιαίτερα εάν ληφθεί υπόψη το 30,6% που κέρδισε ο υποψήφιος του Ρεπουμπλικανικού Λαϊκού Κόμματος, Μουχαρέμ Ιντζε. Όμως η συγκυρία και το αποτέλεσμα των εκλογών σηματοδοτεί μια ιστορική τομή, η σημασία της οποίας φαίνεται να ξεπερνά προς το παρόν της κοινωνικές μετακινήσεις και δυναμικές. Η ιστορική τομή εντοπίζεται στην ολοκλήρωση της μετάβασης της Τουρκίας στο προεδρικό σύστημα υπό την καθοδήγηση του Έρντογαν. Υπό αυτή την έννοια, ο επικεφαλής της προεδρικής πλέον δημοκρατίας, καταγράφεται ως ο πρώτος ηγέτης της τουρκικής Δεξιάς που κατάφερε όχι μόνο να επαναφέρει στο προσκήνιο την υπόθεση υιοθέτησης του προεδρικού συστήματος, αλλά και να πετύχει την ολοκλήρωση της διαδικασίας με την αναπαραγωγή της δικής του εξουσίας.

Συνεχίστε την ανάγνωση του «Το νέο κράτος της Τουρκίας»

Τουρκία: Ποια είναι η κοινωνία που θα ψηφίσει στις 24 Ιουνίου 2018;

cache_726x510_Crop_medium_528699_46194_2052018

Κοινωνικές και πολιτικές τάσεις στην Τουρκία

Εισαγωγή:

Στις 24 Ιουνίου 2018 θα πραγματοποιηθούν οι πρόωρες βουλευτικές και προεδρικές εκλογές στην Τουρκία. Η σημαντικότητα της συγκεκριμένης εκλογικής αναμέτρησης προκύπτει από την επισημοποίηση της υιοθέτησης του προεδρικού συστήματος ως αποτέλεσμα της έγκρισης του νέου Συντάγματος της χώρας από το δημοψήφισμα του Απριλίου 2017. Με τις πρόωρες βουλευτικές και προεδρικές εκλογές τον ερχόμενο Ιούνη σηματοδοτείται μια μεγάλη ιστορική αλλαγή, αφού η Τουρκία αφήνει πίσω της τις ιδιαίτερες κοινοβουλευτικές παραδόσεις που ξεκινούν με την συγκρότηση του πρώτου οθωμανικού κοινοβουλίου, το οποίο ξεκίνησε τη λειτουργία του τον Μάρτιο του 1877. Πέραν τούτου, οι πρόωρες εκλογές συνοδεύονται από τη συμπλήρωση 16 χρόνων συνεχούς διακυβέρνησης του Κόμματος Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης (ΑΚΡ). Μια πιθανή νέα εκλογική του επικράτηση, μπορεί να ανοίξει ισχυρότερες προοπτικές υλοποίησης του πολιτικού προγράμματος μέχρι και το 2023, το οποίο παρουσιάστηκε ολοκληρωμένα από το κυβερνών κόμμα στις γενικές εκλογές του 2011.

Συνεχίστε την ανάγνωση του «Τουρκία: Ποια είναι η κοινωνία που θα ψηφίσει στις 24 Ιουνίου 2018;»

Ο ρόλος του ΜΗΡ στην αναπαραγωγή της εξουσίας Έρντογαν

bahceliiiii

«Η Τουρκία δεν αντέχει μέχρι και το Νοέμβριο του 2019 για να εφαρμόσει οριστικά το προεδρικό σύστημα… Για την επιβίωση του κράτους είναι απαραίτητη η υπεράσπιση της Συμμαχίας του Λαού και κανένας δεν ξέρει πως θα αντικατοπτριστούν τα αποτελέσματα των δημοτικών εκλογών που προηγούνται. Οι βουλευτικές και προεδρικές εκλογές πρέπει να γίνουν πρόωρα και με το αποτέλεσμα τους να δώσουν ένα αναγκαίο μάθημα στους εχθρούς της Τουρκίας». Αυτό ήταν το κάλεσμα του ηγέτη του Κόμματος Εθνικιστικής Δράσης (ΜΗΡ), Ντεβλέτ Μπαχτσελί, στις 17 Απριλίου για πρόωρες βουλευτικές και προεδρικές εκλογές. Με τη δήλωση του αυτή επιβεβαίωσε, μεταξύ πολλών άλλων στοιχείων, την στρατηγική σημασία του κόμματος του στην υπόθεση της «αποκατάστασης και παλινόρθωσης» των πολιτικών ισορροπιών ιδιαίτερα σε περιόδους μιας συνολικής κρίσης.

Συνεχίστε την ανάγνωση του «Ο ρόλος του ΜΗΡ στην αναπαραγωγή της εξουσίας Έρντογαν»

Το δύσκολο βράδυ του Έρντογαν

erdoganin yuz ifadesi

Αυταρχισμός, δημοκρατική επίφαση και προεδρικό σύστημα

Η φήμη λέει ότι την περίοδο που ο Έρντογαν αποφάσισε την ίδρυση ενός νέου κόμματος ως αμφισβήτηση της παλιάς ηγεσίας του ισλαμικού κινήματος υπό τον Έρμπακαν, εκμυστηρεύτηκε στους συνεργάτες του ένα όνειρο που είδε στον ύπνο του. Στο όνειρο, ο Έρντογαν και οι συναγωνιστές του έχτιζαν ένα τεράστιο, μεγαλοπρεπές προεδρικό μέγαρο. Αλλά τη στιγμή που τοποθέτησαν το τελευταίο τούβλο, το κτίριο κατέρρευσε παγιδεύοντας τον Έρντογαν και τους υπόλοιπους κάτω από τα συντρίμμια του. Το όνειρο μετατράπηκε σε εφιάλτη. Την συγκεκριμένη φήμη επανέφερε στο άρθρο του στην εφημερίδα Γιενί Τσάγ στις 18 Απριλίου, ο Αχμέτ Τακάν υπογραμμίζοντας όμως με σατυρική διάθεση ότι το βράδυ του δημοψηφίσματος οι σημερινοί συνεργάτες του Προέδρου της Τουρκίας μάλλον θα ξαναθυμήθηκαν το όνειρο του Έρντογαν.

Συνεχίστε την ανάγνωση του «Το δύσκολο βράδυ του Έρντογαν»

Αριθμητικά στοιχεία του δημοψηφίσματος της 16ης Απριλίου στην Τουρκία

referandum haritasi

Οι δύο πίνακες που ακολουθούν, παρουσιάζουν τα ποσοστά του Κόμματος Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης (ΑΚΡ) και του Κόμματος Εθνικιστικής Δράσης (ΜΗΡ) στις γενικές εκλογές Ιουνίου 2015, στις επαναληπτικές εκλογές Νοεμβρίου 2015 σε σύγκριση με τα ποσοστά που κέρδισε το ΝΑΙ στο δημοψήφισμα της 16^ης Απριλίου 2017, σε διάφορες πόλεις της Τουρκίας.

Συνεχίστε την ανάγνωση του «Αριθμητικά στοιχεία του δημοψηφίσματος της 16ης Απριλίου στην Τουρκία»

Η μυθολογία του ανίκητου Έρντογαν

Erdogan Hegemonyasi Full

Το δημοψήφισμα ως «προσωπική υπόθεση» και οι σιωπηλές αντιρρήσεις

Μερικές βδομάδες πριν από το δημοψήφισμα της 16^ης Απριλίου στην Τουρκία, οι δημοσκοπήσεις που βλέπουν το φως της δημοσιότητας αφήνουν ακόμα όλα τα ενδεχόμενα ανοιχτά. Συγκεκριμένα, η πλειοψηφία των δημοσκοπήσεων δίνει προβάδισμα στο «ναι» με ποσοστά μεταξύ 52-54%, εφόσον προηγηθεί ο διαμοιρασμός των αναποφάσιστων. Παράλληλα σχεδόν όλες οι δημοσκοπήσεις συμφωνούν ότι ένα μέρος της εκλογικής βάσης του κυβερνώντος Κόμματος Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης (ΑΚΡ), αλλά και ένα πολύ μεγάλο μέρος της εκλογικής βάσης του Κόμματος Εθνικιστικής Δράσης (ΜΗΡ), δεν έχουν πειστεί οριστικά για τα θετικά του προεδρικού συστήματος. Η αντίληψη που καλλιεργείται σχεδόν από όλες τις εταιρείες δημοσκοπήσεων σε σχέση με τον καθορισμό του τελικού αποτελέσματος επικεντρώνεται ουσιαστικά στους εξής δύο άξονες: Ο πρώτος είναι η τάση που θα επικρατήσει τελικά στους αναποφάσιστους. Ο δεύτερος είναι ο βαθμός επιρροής που θα έχει η προσωπικότητα του ίδιου του Έρντογαν τόσο στο σώμα των αναποφάσιστων, όσο και στην τεράστια μάζα των ψηφοφόρων των συντηρητικών περιοχών της Κεντρικής και Ανατολικής Ανατολίας.

Συνεχίστε την ανάγνωση του «Η μυθολογία του ανίκητου Έρντογαν»