Η Κύπρος ανήκει στους Κύπριους (Kıbrıs Kıbrıslılarındır)

«… Οι Τούρκοι της Κύπρου αποτελούν ένα πλήρως συνειδητοποιημένο, όσον αφορά τις υποχρεώσεις και τα δικαιώματά του, αρμονικό, εργατικό και εποικοδομητικό στοιχείο της γείτονος και συμμάχου Κυπριακής Δημοκρατίας. Πιστεύουμε και ελπίζουμε ειλικρινά ότι οι κύπριοι αδελφοί μας, στο πλαίσιο του κυπριακού κράτους, θα μπορέσουν, μέσα σε κλίμα ηρεμίας, να προχωρήσουν στον δρόμο της ευημερίας και της ευτυχίας.»

Απόσπασμα από το μήνυμα του κυρίου Cemal Gürsel από την εφημερίδα «Milli Birlik» στις 22 Δεκεμβρίου 1960.

Η ανθρωπότητα ακολουθεί τη φυσική πορεία της ιστορίας. Η αποικιοκρατία, η κατάσταση αιχμαλωσίας ενός κράτους από ένα άλλο κράτος, μέρα με τη μέρα εξαφανίζεται από τον κόσμο… Τα έθνη που τελούν υπό αιχμαλωσία αποκτούν το ένα μετά το άλλο την ελευθερία τους και εντάσσονται στην κοινωνία των ελεύθερων εθνών.

Έτσι και η δική μας πατρίδα, η όμορφή μας Κύπρος, μετά από περίπλοκους, μακροχρόνιους και σκληρούς αγώνες που ήταν αποτέλεσμα συγκρούσεων συμφερόντων, ακολουθώντας τη φυσική ροή της ιστορίας απελευθερώθηκε από τον αποικιοκρατικό ζυγό και εντάχθηκε στην κοινωνία των ελεύθερων εθνών. Σήμερα υπάρχει το κράτος της Κυπριακής Δημοκρατίας το οποίο διοικούν οι δύο κύριες κοινότητες, δηλαδή οι Κύπριοι. Λειτουργεί ως ανεξάρτητο κράτος μέλος του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών.

Λαμβάνοντας υπόψη τα ειδικά συμφέροντα και τις προσδοκίες των δυο κύριων κοινοτήτων που διαβιούν στην Κύπρο, αναγνωρίστηκε και στις δύο η ελευθερία της «κοινοτικής διοίκησης» και κατοχυρώθηκε στο Σύνταγμα του Κυπριακού Κράτους. Υπό το φως αυτής της πραγματικότητας, το καθήκον κάθε Κύπριου, Έλληνα ή Τούρκου που αγαπά την πατρίδα και το έθνος του, είναι να σέβεται τα δικαιώματα του άλλου, να διασφαλίζει την ύπαρξη και την ανάπτυξη της ελεύθερης Κύπρου και να εργάζεται με όλες του τις δυνάμεις για την επίτευξη μιας πιο δημοκρατικής, ευημερούσας, ευτυχισμένης και ειρηνικής ζωής στην κοινότητά του. Κατά την άποψή μας, ο ισχυρισμός για το αντίθετο δείχνει άγνοια της πραγματικότητας, αδυναμία κατανόησης της και σκόπιμη εθελοτυφλία.

Με λίγα λόγια, η ανεξαρτησία της Κύπρου συνεπάγεται τη διοίκηση της Κύπρου από τους Κύπριους και όχι την προσάρτησή της σε ένα άλλο έθνος ή κράτος. Εξάλλου αυτή η βασική αρχή έχει περιληφθεί στο Κυπριακό Σύνταγμα και έχει προσυπογράφει από όλα τα ενδιαφερόμενα μέρη. Στο μεταξύ, ας σημειώσουμε ότι οι ανεύθυνες ρητορικές και αναχρονιστικές ιδέες, οι οποίες πηγάζουν όχι από την πραγματικότητα και το κοινωνικοπολιτικό γίγνεσθαι αλλά από θρησκευτικές δοξασίες μιας ολιγάριθμης ομάδας κληρικών με μεσαιωνική, θεοκρατική αντίληψη, δεν μπορούν να αλλάξουν το γεγονός ότι υπάρχει ένα ανεξάρτητο κυπριακό κράτος.

Συνεχώς γίνεται λόγος για την «ολοκλήρωση της Ανεξαρτησίας» της Κύπρου. Ως αρχή και ως γενική θέση αυτό είναι αποδεκτό από όλους. Από την άλλη, όμως, προσδίδονται σε αυτή διαφορετικές ερμηνείες. Για παράδειγμα, όσοι λαμβάνουν αποφάσεις στη βάση των συναισθημάτων και όχι της λογικής βλέπουν την πλήρη ανεξαρτησία ως προσάρτηση σε ένα άλλο κράτος. Από τη στιγμή που μιλάμε για ανεξαρτησία, αυτή η θέση δεν ευσταθεί. Διότι από τη στιγμή που η Κύπρος θα προσαρτηθεί σε ένα άλλο κράτος, αυτόματα θα πάψει να είναι ανεξάρτητη.

Σημείωση: Ευχόμαστε το απόσπασμα από το μήνυμα του κυρίου Cemal Gürsel στην αρχή του άρθρου να αποτελέσει προειδοποίηση σε όλους αυτούς που ύπουλα προπαγανδίζουν πως «οι δύο κοινότητες δεν θα μπορέσουν να συμβιώσουν». Σε αυτό το μήνυμα γίνεται ξεκάθαρο το πώς η Τουρκία αντιλαμβάνεται την Κυπριακή Δημοκρατία.

Το άρθρο της τουρκοκυπριακής εφημερίδας Cumhuriyet (των Αϊχάν Χικμέτ και Αχμέτ Μουζαφέρ Γκιουρκάν), είναι μεταφρασμένο στα ελληνικά στο βιβλίο «Οι δημοσιογράφοι της Δημοκρατίας», Εκδόσεις Ετεροτοπία, Λευκωσία 2015, σσ. 51-53.