Αν συνεχιστεί η δραματική αύξηση στην παραχώρηση «υπηκοοτήτων» σε μια – δυο εκλογικές αναμετρήσεις, τα ποσοστά θ‘ αλλάξουν εναντίον των Τ/κ, σημείωσε ο κ. Μούδουρος
Συνεχίστε την ανάγνωση του «Ίσως από τις τελευταίες «εκλογές» με πλειοψηφικό τ/κ εκλογικό σώμα στα κατεχόμενα»
Όπως και σε κάθε αναμέτρηση στα κατεχόμενα από το 1976 και μετά, έτσι και στην επικείμενη ψηφοφορία για την ανάδειξη του νέου τουρκοκύπριου ηγέτη, το ζήτημα του μεγέθους του εκλογικού σώματος είναι από μόνο του στοιχείο αντιπαράθεσης. Η συνέπεια με την οποία ο αριθμός των εκλογέων γίνεται διαχρονικό στοιχείο αντιπαράθεσης δεν είναι τυχαία. Πρόκειται για ένα συνολικότερο «πόλεμο των αριθμών» για τον πληθυσμό, ο οποίος συναντάται πολύ συχνά σε μη αναγνωρισμένες οντότητες, κατεχόμενες περιοχές και αποικιοκρατικά πλαίσια. Ο αριθμός του πληθυσμού, το ποσοστό των γηγενών σε σύγκριση με αυτό των ξένων, το θέμα των υπηκοοτήτων και το δικαίωμα ψήφου, είναι μόνο μερικές από τις σημαντικές πτυχές μιας παθολογίας που χαρακτηρίζει τις κοινωνίες σε δομές στρατιωτικής και όχι μόνο κατοχής.
Συνεχίστε την ανάγνωση του «Ο πόλεμος των αριθμών, έποικοι και Τουρκοκύπριοι «υπηκοότητες» και ψήφοι»
2025 Mayıs’ında, birkaç bin İsrailli aşırı sağcı, Kudüs’ün Eski Şehri’ndeki Müslüman mahallesinden geçen ünlü “bayrak yürüyüşüne” katıldı. Aşırı sağcı gruplar, “Gazze bizimdir”, “Araplara ölüm” ve “Köyleri yansın” gibi ırkçı sloganlar attılar. Taşıdıkları bir pankartta “Kudüs 1967, Gazze 2025” yazıyordu; bu, Gazze Şeridi’nin, 1967’de Doğu Kudüs’ün işgaline benzer şekilde, tamamen askeri olarak ilhak edilmesi anlamına geliyordu. Başka bir pankartta ise “Nakba’sız zafer olmaz” yazıyordu; bu, 1948’de İsrail devleti kurulurken yaklaşık 700.000 Filistinlinin zorla yerinden edilmesine atıfta bulunuyordu.
Συνεχίστε την ανάγνωση του «Batı Şeria’dan Kıbrıs’a: Yerleşimci Aşırı Sağ’ın Yükselişi ve Farklılıklar»
Το Μάιο του 2025, μερικές χιλιάδες Ισραηλινών μελών ακροδεξιών συνόλων συμμετείχαν στη γνωστή «πορεία της σημαίας» που διέσχισε τη μουσουλμανική συνοικία της παλιάς πόλης της Ιερουσαλήμ. Οι ακροδεξιές ομάδες φώναζαν ρατσιστικά συνθήματα όπως «Η Γάζα είναι δική μας», «Θάνατος στους Άραβες» και «Να καούν τα χωριά τους». Ένα συγκεκριμένο πανό που κουβαλούσαν έγραφε: «Ιερουσαλήμ 1967, Γάζα 2025», υπονοώντας ουσιαστικά την πλήρη στρατιωτική προσάρτηση της Λωρίδας της Γάζας, ως αντίστοιχο της κατάληψης της Ανατολικής Ιερουσαλήμ το 1967. Ένα άλλο ανέφερε: «Χωρίς Νάκμπα, δεν υπάρχει νίκη», κάνοντας αναφορά στον βίαιο εκτοπισμό περίπου 700.000 Παλαιστινίων κατά τη δημιουργία του κράτους του Ισραήλ το 1948.
Πρόκειται για ετήσια πορεία που χρηματοδοτείται και στηρίζεται ποικιλοτρόπως από τον δήμο Ιερουσαλήμ. Είναι εκδήλωση που γιορτάζει την κατοχή της Ανατολικής Ιερουσαλήμ από το Ισραήλ κατά τον πόλεμο του 1967 και εντάσσεται σε ένα ευρύτερο πρόγραμμα εκδηλώσεων για τον εορτασμό της «απελευθέρωσης» της πόλης. Όπως γίνεται κατανοητό η πορεία αυτή έχει έντονο ρατσιστικό περιεχόμενο και γίνεται αφορμή για κύματα βίας κατά των Παλαιστινίων. Κεντρική μορφή της πορείας, αλλά ιδιαίτερα των επιθέσεων κατά των Παλαιστινίων ήταν ο ακροδεξιός υπουργός εθνικής ασφάλειας Ιταμάρ Μπεν-Γκβιρ, ο οποίος όχι μόνο προσπάθησε να προστατεύσει όσους έλαβαν μέρος στο μαζικό λιντσάρισμα αλλά επιπλέον τους είχε ενθαρρύνει. Η παρουσία Μπεν-Γκβιρ στο επίκεντρο της πορείας, ήταν ένας από τους πολλούς ιδεολογικούς συμβολισμούς που τα τελευταία χρόνια οδηγούν στην ενίσχυση του ενοποιητικού δεσμού μεταξύ του κράτους του Ισραήλ, των εποίκων και της ακροδεξιάς. Ήταν ακόμα μια έκφραση των ιδεολογικών μηχανισμών κανονικοποίησης του ακροδεξιού εποικιστικού φαινομένου.
Συνεχίστε την ανάγνωση του «Το εποικιστικό φαινόμενο από τη Δυτική Όχθη στην Κύπρο: η άνοδος της ακροδεξιάς και οι διαφοροποιήσεις»
«ΟΧΙ στο Külliye (Κουλλίγιε)! Η φράση ‘Δεν έχει σημασία το κτίριο, σημασία έχει το τι γίνεται μέσα στο κτίριο’ δεν είναι σωστή. Είναι παραπλάνηση της κοινωνίας. Το κτίριο έχει μεγάλη σημασία. Ποιος το έχτισε, πώς και γιατί το έχτισε, τι συνέβη κατά τη διάρκεια της κατασκευής του, και το γεγονός ότι πρόκειται για ένα κτίριο που δεν αποπνέει ούτε στο ελάχιστο την Κύπρο… όλα αυτά έχουν τεράστια σημασία». Αυτά έγραφε στις 4 Μαϊου 2025 στον προσωπικό του λογαριασμό στο facebook ο ακαδημαϊκός Χασάν Ουλάς Αλτίοκ, πρώην στέλεχος του Ρεπουμπλικανικού Τουρκικού Κόμματος. Δεν ήταν ο μόνος που εξέφρασε την ενόχληση του από το νέο τεράστιο κτιριακό συγκρότημα, το οποίο εγκαινιάστηκε από τον Πρόεδρο της Τουρκίας στις 3 Μαΐου 2025 και που στέγασε «προεδρία» και «Bουλή» των κατεχομένων.
Συνεχίστε την ανάγνωση του «Külliye: Η κτιριακή εγκατάσταση ενός ιδεολογικού πολέμου εναντίον των Τουρκοκυπρίων»
Εισαγωγική συζήτηση για το θεωρητικό πλαίσιο
Δεν είναι καθόλου εύκολο να μιλήσει κάποιος για το φαινόμενο της εποικιστικής αποικιοκρατίας αναφερόμενος σε σχετικά πρόσφατα γεγονότα. Το φαινόμενο της εποικιστικής αποικιοκρατίας, αλλά και γενικότερα η αποικιοκρατία υποτίθεται ότι έληξαν στα μέσα του 20ου αιώνα, δηλαδή σε μια στιγμή που ολοκληρώνεται και η διαδικασία της αποαποικιοποίησης. Με λίγα λόγια, η εποικιστική αποικιοκρατία θεωρήθηκε ως ένα κεφάλαιο της παγκόσμιας ιστορίας που έχει κλείσει. Το συγκεκριμένο κείμενο επιδιώκει να αναλύσει κάποιες πτυχές του εποικισμού της Κύπρου μετά το 1974 μέσα από την αξιοποίηση του θεωρητικού πλαισίου της εποικιστικής αποικιοκρατίας. Δε μπορεί φυσικά να θεωρηθεί μια ολοκληρωμένη προσπάθεια, αλλά μια πρώτη «δοκιμή» εμπλουτισμού τόσο του θεωρητικού πλαισίου, όσο και της κυπριακής περίπτωσης. Το κείμενο βασίζεται σε μια παρουσίαση που έγινε στο Επιστημονικό Συνέδριο «50 Χρόνια από το πραξικόπημα και την τουρκική εισβολή στην Κύπρο», το οποίο διοργάνωσε το Ινστιτούτο Ερευνών Προμηθέας στις 28-29 Ιουνίου 2024, στο Πανεπιστήμιο Κύπρου.
Ολόκληρο το κείμενο σε μορφή Pdf:
Όσα καταγράφει έρευνα από το ΚΥΠΕ…
Με το «πρωτόκολλο αγροτικής εργατικής δύναμης» τον Φεβρουάριο του 1975, οι πρώτοι Τούρκοι έποικοι μεταφέρονται οργανωμένα από την Τουρκία στην Κύπρο και εγκαθίστανται σε συγκεκριμένα χωριά και πόλεις στα κατεχόμενα. Τα νούμερα δεν είναι ακριβή, ο Μουράτ Κανατλί επικαλούμενος βιβλίο των Χατιτζέ Κουρουλούς και Σεμρά Μπουρκίς κάνει λόγο για 82.500 εποίκους μεταξύ 1975 και 1979, εκ των οποίων το ¼ περίπου επέστρεψε στην Τουρκία τον πρώτο κιόλας χρόνο, ενώ ο Μετέ Χατάϊ λέει ότι μεταφέρθηκαν 35.000 περίπου κι από αυτούς οι μισοί επέστρεψαν πίσω.
Η πολιτική εποικισμού έχει μια συγκεκριμένη χρονική διάρκεια, από τις αρχές του 1975 μέχρι τις αρχές του 1980, στην οποία χτίστηκε το δίκτυο που μετέπειτα φιλοξένησε τους επομένους που δεν ήρθαν με κρατική πολιτική (της Τουρκίας), αλλά από μόνοι τους εξαναγκασμένοι από άλλες κοινωνικό-οικονομικές συνθήκες στην ίδια την Τουρκία, εξήγησε ο Επίκουρος Καθηγητής στο Τμήμα Τουρκικών και Μεσανατολικών Σπουδών, Νίκος Μούδουρος. «Μπορεί να ήταν μοιρασμένες οικογένειες, συγχωριανοί ή άτομα που άκουσαν ότι στην Κύπρο είναι καλύτερα τα πράγματα».
Συνεχίστε την ανάγνωση του «Ο τουρκικός εποικισμός και η βίαιη δημογραφική αλλαγή που επέφερε στα κατεχόμενα από το 1974 μέχρι σήμερα»
Σε ένα πλαίσιο όπως αυτό που επικρατεί σήμερα στην Παλαιστίνη, η επικαιρότητα είναι απαραίτητη. Από ένα σημείο και μετά ωστόσο, η επικαιρότητα θα πρέπει να συνδυάζεται με μια απόσταση τέτοια που να επιτρέπει την ενεργοποίηση αναλυτικών εργαλείων μιας σφαιρικότερης κατανόησης της κατάστασης.
Η επικράτηση του Ερσίν Τατάρ στο κατοχικό καθεστώς σηματοδοτεί τη μεταφορά του τουρκικού κράτους στην Κύπρο, υπογραμμίζει ο τουρκολόγος Νίκος Μούδουρος, ο οποίος παρακολουθεί στενά τα τεκταινόμενα στα κατεχόμενα και την Τουρκία. Σε μια πρώτη αποτίμηση του αποτελέσματος των λεγόμενων προεδρικών εκλογών εκτιμά πως η κατάσταση είναι τέτοια που δεν θα πρέπει να υποτιμηθούν ούτε οι δυναμικές που απελευθερώθηκαν από την επικράτηση Τατάρ, αλλά ούτε και αυτές που συμβολίζονται στις αντοχές του μετώπου Ακιντζί.
Ο λέκτορας στο Τμήμα Τουρκικών και Μεσανατολικών Σπουδών στο Πανεπιστήμιο Κύπρου σημειώνει ότι σε αυτή τη συγκυρία παρατηρείται ότι η πόλωση και οι διαιρετικές γραμμές εκφράζονται πλέον ποικιλόμορφα στον χώρο των κατεχομένων και πιθανόν να φέρουν εξαιρετικής σημασίας πολιτικά και κοινωνικά αποτελέσματα. Επισημαίνει ότι καταγράφεται μια μεγάλη πόλωση μεταξύ Λευκωσίας-Μόρφου-Λεύκας όπου επικρατεί ο Ακιντζί απέναντι από την ευρύτερη περιοχή Αμμοχώστου – Καρπασίας, όπου επικρατεί ο Τατάρ. Για την Κερύνεια, σημειώνει ότι είναι διαχωρισμένη ισοδύναμα.
Συνεχίστε την ανάγνωση του «Ο Τατάρ εκπροσωπεί την πολιτική της υπακοής» 
Μια ενδοσκόπηση έξω από τα όρια των αριθμών
Η προσπάθεια δημογραφικής αλλοίωσης διαμέσου της πολιτικής εποικισμού, αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα στοιχεία του Κυπριακού προβλήματος. Όπως είναι φυσιολογικό, η προσπάθεια μιας συνολικής επίλυσης του Κυπριακού που θα αφορά και στην επίλυση του προβλήματος της δημογραφικής αλλοίωσης, επικεντρώνεται περισσότερο αν όχι αποκλειστικά στο ζήτημα των αριθμών. Ωστόσο μια σφαιρικότερη πρόσληψη του ζητήματος, θα πρέπει να συμπληρώνεται και με μια βαθύτερη ανασκόπηση της κοινωνικής αλλαγής, αλλά και των διαφοροποιήσεων που καταγράφονται εντός του πληθυσμού από την Τουρκία. Με αυτό τον τρόπο μπορούν να εντοπιστούν όχι μόνο τα κοινωνικά και πολιτικά προβλήματα που εμφανίστηκαν, αλλά και οι δυναμικές εκείνες που εξανάγκασαν μέρος αυτού του πληθυσμού να διεκδικεί επίσης μια οριστική διευθέτηση του Κυπριακού προβλήματος.
Συνεχίστε την ανάγνωση του «Κοινωνικές και πολιτικές διαστάσεις του εποικισμού»
ΑΝΑΤΟΛΙΚΟΤΕΡΑ 