Κατηγορία: Τ/Κ αντιπολίτευση

Ένα μνημόνιο ως εργαλείο επιβίωσης. Αλλά ποιων η επιβίωση;

Στις 3 Φεβρουαρίου 2015, το Τουρκοκυπριακό εμπορικό και βιομηχανικό επιμελητήριο δημοσίευσαν μια κοινή ανακοίνωση με τίτλο «Δε μπορεί να γίνει αποδεχτή η συνέχιση του στάτους κβο στο δημόσιο»[1]. Οι κοινές ανακοινώσεις των δύο επιμελητηρίων μπορεί να μην είναι σπάνιο φαινόμενο, όμως δεν αποτελούν τον κανόνα. Και αυτό γιατί ακόμα και σήμερα υπάρχει διαφοροποίηση ανάμεσα στην τουρκοκυπριακή επιχειρηματική ελίτ. Η διαφοροποίηση εντοπίζεται τόσο στις συνθήκες εμφάνισης της κάθε ομάδας του τουρκοκυπριακού κεφαλαίου, όσο και στις πηγές ενίσχυσης τους ιδιαίτερα την περίοδο που ακολούθησε την εισβολή του 1974. Η συγκεκριμένη κοινή ανακοίνωση όμως έχει τη δική της πολυδιάστατη σημασία, κυρίως ως μια χαρακτηριστική έκφραση ταύτισης απόψεων σε ένα συγκεκριμένο και στρατηγικής σημασίας θέμα.

Συνεχίστε την ανάγνωση του «Η επιβίωση των Τουρκοκυπρίων: Ζήτημα σύγκρουσης ενός «εθνικού» και ενός «κυπροκεντρικού» εκσυγχρονισμού»

Οι ρίζες και η εξέλιξη της τουρκοκυπριακής ταξικής αντίστασης τις δεκαετίες του 1970 και 1980

Έτος 1979: Απεργία Τ/Κ εργαζομένων στη βιομηχανική περιοχή Λευκωσίας, με στόχο την προστασία των συλλογικών συμβάσεων. Η βιομηχανική περιοχή δημιουργήθηκε το 1975 από την Τ/Κ ηγεσία με τις εγκαταστάσεις και εργοστάσια που αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν οι Ελληνοκύπριοι. Αρχικά, η βιομηχανική περιοχή συμπεριέλαβε 38 εργοστασιακές μονάδες και ακόμα 7 κέντρα πωλήσεων και διαμοιρασμού προϊόντων. Ήταν ο δεύτερος μεγαλύτερος εργοδότης, μετά το δημόσιο. Μέχρι και το 1981 ήταν ίσως η πιο κερδοφόρα οικονομική φλέβα της συνεργασίας δημόσιου και ιδιωτικού τομέα στην Τουρκοκυπριακή κοινότητα. Η βιομηχανική περιοχή εργοδοτούσε 1450 ανθρώπους. Το 1997 έκλεισε μετά από μια σειρά νεοφιλελεύθερων πολιτικών, οι οποίες άρχισαν από την κυβέρνηση Οζάλ το 1986. Ο Οζάλ, ήταν ουσιαστικά ο πρώτος που επιχείρησε την αναδιάρθρωση των σχέσεων Τουρκίας-Τουρκοκυπρίων στη βάση μνημονίων, τα οποία ονομάστηκαν «πρωτόκολλα συνεργασίας». Η κεντρική φιλοσοφία αυτών των πολιτικών ήταν η δημιουργία μιας καταναλωτικής κοινωνίας στα πρότυπα της τότε Τουρκίας, με αποτέλεσμα την εκ νέου αποκοπή μέρους της κοινότητας από την παραγωγική διαδικασία και την συνδικαλιστική οργάνωση.

Η συνέχεια του φωτορεπορτάζ, στη Δέφτερη Ανάγνωση, Τεύχος 144, 8-15 Φεβρουαρίου 2015.

Ονομάστηκε «έργο του αιώνα» και για πολλούς ειδικούς του τομέα, εάν υλοποιηθεί θα αποτελεί παγκόσμια πρωτοτυπία. Ο λόγος για τον υποθαλάσσιο αγωγό μεταφοράς νερού από την Τουρκία στην Κύπρο, ο οποίος θα μεταφέρει 75 εκατομμύρια κυβικά μέτρα νερού ετησίως. Μελλοντικά σχεδιάζεται όπως ο αγωγός αυτός συμπεριλάβει και τη μεταφορά ηλεκτρισμού. Σύμφωνα με τα δημοσιεύματα του τουρκικού και τουρκοκυπριακού Τύπου, το έργο βρίσκεται στα τελικά του στάδια. Στόχος η λειτουργία του την 20^η Ιουλίου 2015…

Συνεχίστε την ανάγνωση του «Οι Κύπριοι και το νερό του Έρντογαν»

Η ψηφοφορία για ανάδειξη του Τουρκοκύπριου ηγέτη θα γίνει τον ερχόμενο Απρίλιο. Όμως οι διεργασίες στα κατεχόμενα απέκτησαν δυναμικές μιας πολύ πρόωρης εκστρατείας. Η πρόωρη επικέντρωση της κοινότητας στις «προεδρικές», οι σοβαρές εσωκομματικές αντιπαραθέσεις στην κεντροαριστερά (Ρεπουμπλικανικό Τουρκικό Κόμμα), αλλά και στη δεξιά (Κόμμα Εθνικής Ενότητας και Δημοκρατικό), καθώς και η αδυναμία των μεγαλύτερων πολιτικών κομμάτων να καταλήξουν εύκολα σε υποψηφιότητες, αποτελούν παράγοντες που όχι μόνο κάνουν αδύνατη την πρόβλεψη του αποτελέσματος, αλλά θέτουν νέα ερωτήματα αναφορικά με τους προσανατολισμούς της κοινότητας και την εξελισσόμενη σχέση της με την Τουρκία.

Συνεχίστε την ανάγνωση του «Η γενικευμένη κρίση και η κάλπη των Τουρκοκυπρίων»

Σήμερα το πρωϊ (17 Σεπτεμβρίου 2014) έφυγε από τη ζωή ο Ρεζβάν Κόντι. Τουρκοκύπριος μέλος της ΠΕΟ στα πιο δύσκολα χρόνια της Κύπρου και αργότερα δραστήριο στέλεχος του Ρεπουμπλικανικού Τουρκικού Κόμματος. Ο Ρεζβάν είναι ο πατέρας του ονόματος της εφημερίδας Yeni Düzen (Νέα Τάξη). Τα δύο άρθρα που ακολουθούν σε ελληνική μετάφραση, δημοσιεύτηκαν στη συγκεκριμένη εφημερίδα στις 20 και 22 Δεκεμβρίου 2009 από τη δημοσιογράφο Αϊσού Μπασρί Ακτέρ και αποτελούν μια από τις τελευταίες προσπάθειες καταγραφής των κυριότερων εμπειριών του Ρεζβάν. Η δική του ιστορία, αποτελεί ένα μικρό αλλά αναπόσπαστο κομμάτι της κυπριακής ιστορίας.

Συνεχίστε την ανάγνωση του «Αποχαιρετισμός στον Ρεζβάν Κόντι»