Κατηγορία: Τ/Κ αντιπολίτευση

Το πιο κάτω κείμενο δημοσιεύθηκε στις 20 Ιουλίου 2015 από την Τουρκοκυπριακή ειδησεογραφική ιστοσελίδα GazeddaKıbrıs ταυτόχρονα στην τουρκική και ελληνική γλώσσα. Αποτελεί ένα σημαντικό παράδειγμα ρήξη με τον κυρίαρχο ιστορικό λόγο στην Τουρκοκυπριακή κοινότητα, ο οποίος παρουσιάζει την εισβολή του 1974 ως μια «επιχείρηση ειρήνης».

«Η Τουρκοκυπριακή κοινότητα πίστευε ότι αυτοί και αυτά που ήρθαν την 20^η Ιουλίου 1974 θα έφερναν την ελευθερία και τη δικαιοσύνη. Αμέσως μετά τα γεγονότα δεν ήταν δυνατό να αντιμετωπιστεί η αλήθεια. Το μίσος και ο θυμός προσπέρασαν τον ορθολογισμό και το αίσθημα της συμπάθειας. Κανένας δεν ήξερε εκείνες τις μέρες ότι 41 χρόνια μετά απέναντι από την αδικία θα υπήρχε ακόμα μεγαλύτερη αδικία, ότι επιθυμώντας την ελευθερία θα ερχόταν η αιχμαλωσία, ότι επιδιώκοντας την σωτηρία θα κυριαρχούσε η καταδυνάστευση.

Σήμερα είναι το 41^ο έτος της διχοτόμησης της χώρας μας. Στα 41 χρόνια οι κοινότητες της Κύπρου αντιμετώπισαν πάρα πολλές δυσκολίες. Δοκιμάζοντας να βρουν τον εαυτό τους μακριά από τη συμπάθεια για τον πόνο του άλλου, οι κοινότητες της Κύπρου δεν κατάφεραν να χτίσουν το δικό τους μέλλον, τη μοίρα τους. Οι συνέπειες από τα λάθη που έγιναν, δεν παρήγαγαν κανένα άλλο αποτέλεσμα εκτός από μια χώρα στην οποία χιλιάδες ξένων στρατιωτών κυκλοφορούν ελεύθερα, περιοχές τις οποίες δεν μπορούμε να συναντήσουμε, πεδία στα οποία απαγορεύεται η φωτογράφηση και το μίσος για τον «άλλο» ακάλυπτο και φανερό.

Η μέρα στην οποία βιώθηκε ο πόνος, η μέρα κατά την οποία άνθρωποι πέθαναν και άλλοι αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους, η μέρα στην οποία κυριάρχησε ο φόβος, δεν είναι γιορτή. Το να γιορτάζει κάποιος τη σημερινή μέρα λες και είναι γιορτή, δηλαδή να γιορτάζει κάποιος μετά το θάνατο και τον πόνο, δεν είναι κάτι που μπορούν να κάνουν άνθρωποι με συνείδηση.

Για αυτό το λόγο, η 20^η Ιουλίου είναι μια μέρα που πρέπει να αντιμετωπίσουμε την ιστορία και τη συνείδησή μας. Είναι μια μέρα «συγγνώμης» που καθυστέρησε 41 χρόνια, αλλά που πρέπει να ειπωθεί για να νοηματοδοτήσουμε ξανά με τη δικαιοσύνη την ιστορία της χώρας μας, την κοινοτική μας προσωπικότητα και την ατομική μας συνείδηση, για να αντιμετωπίσουμε τον πόνο του «άλλου». Με την ελπίδα ότι θα δημιουργηθεί μια Κύπρος στην οποία θα κυριαρχήσει ο ορθολογισμός αντί του βαρύγδουπου εθνικισμού, στην οποία θα κυριαρχήσει η συνείδηση και η ειρήνη…».

GazeddaKıbrıs

20 Ιουλίου 2015

Εδώ το κείμενο και στις δύο γλώσσες

Έντονα «Κύπριοι» νιώθουν οι Ε/κ και οι Τ/κ θεωρώντας μάλιστα πως θα ήταν θετική η καλλιέργεια της κυπριακής ταυτότητας ως συναινετικού στοιχείου που να συνένωνε πιο πολύ τους κατοίκους του μοιρασμένου νησιού, αναφέρθηκε σε συνέντευξη Τύπου, κατά την οποία ο Πρόεδρος του Συμβουλίου του Πανεπιστημίου Λευκωσίας Νίκος Περιστιάνης, παρουσίασε τα αποτελέσματα σφυγμομέτρησης, που διενεργήθηκε στην ελληνοκυπριακή και στην τουρκοκυπριακή πλευρά από την IMR/ Πανεπιστήμιο Λευκωσίας, για λογαριασμό του Νεοκυπριακού Συνδέσμου. Σύμφωνα με ανακοίνωση του Πανεπιστημίου, τονίστηκε πως στην πράξη η υλοποίηση μιας τέτοιας επιθυμίας δε θα ήταν εύκολη. “Πρώτον, η συλλογική ταυτότητα, η αίσθηση της Κυπριακότητας στις δυο πλευρές, δεν στηρίζεται αυτή τη στιγμή σε κάποια κοινά στοιχεία αλλά στα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της κάθε κοινότητας (αίματος/καταγωγής, θρησκείας, εθνότητας, κοκ). Δεύτερον γιατί οι δύο κοινότητες δεν έχουν ουσιαστική επαφή ανάμεσα τους, οπότε και είναι αδύνατο η από κοινού επεξεργασία οποιασδήποτε κοινής ταυτότητας”, σημειώνεται.

Συνεχίστε την ανάγνωση του «Έντονα «Κύπριοι» νιώθουν οι Ε/κ και οι Τ/κ»

Μια συζήτηση για το ιδεολογικό υπόβαθρο της τουρκικής εξωτερικής πολιτικής και τη σύνδεσή του με την Τουρκοκυπριακή Κοινότητα[1]

«Αυτή η στιγμή δεν είναι αποχαιρετισμός, δεν είναι η λήξη… Είναι μια φρέσκια αρχή… Είναι μια Fatiha, είναι ένα νέο ξεκίνημα»[2]. Με αυτά τα λόγια ο Recep Tayyip Erdoğan, τέλειωσε την ομιλία του κατά την εκδήλωση ανακήρυξης της προεδρικής του υποψηφιότητάς την 1^η Ιουλίου 2014. Στο σημείο αυτό η χρήση του όρου Fatiha πλαισιώνεται από μια βαθύτερη ιστορική σημασία. Το Al-Fatiha είναι το πρώτο κεφάλαιο του Κορανίου, όμως την ίδια στιγμή θεωρείται το «ανοιχτήρι» του ιερού βιβλίου των Μουσουλμάνων που συμπεριλαμβάνει το γενικό μήνυμα της ισλαμικής θρησκείας. Συνεπώς η πολιτική σημασία της χρήσης αυτού του όρου, ξεφεύγει από το απλό θρησκευτικό μήνυμα. Παραπέμπει σε μια «νέα» σελίδα της ιστορίας της χώρας, σε ένα ξεκίνημα για την οικοδόμηση αυτού που ονομάστηκε η «νέα Τουρκία». Μια φράση που σήμερα αποτελεί δομικό κομμάτι του κυρίαρχου ηγεμονικού λόγου και που ως τέτοια επηρεάζει το γενικότερο ιδεολογικό πλαίσιο στη χώρα.

Συνεχίστε την ανάγνωση του «Η «νέα Τουρκία» και η «νέα Κύπρος»»