Κινήματα – ΑΝΑΤΟΛΙΚΟΤΕΡΑ

Η αποτυχημένη απόπειρα αλλαγής του «γενετικού υλικού» των Τουρκοκυπρίων

Από την μαζική κινητοποίηση διαμαρτυρίας που έγινε στις 8 Απριλίου 2025 στην κατεχόμενη Λευκωσία

Όταν στις 14 Μαρτίου 2025 το λεγόμενο υπουργικό συμβούλιο στα κατεχόμενα αποφάσιζε αλλαγές στον πειθαρχικό κανονισμό γυμνασίων και λυκείων, ίσως κανένας δε μπορούσε να προβλέψει το μέγεθος και την ένταση των αντιδράσεων που θα ακολουθούσαν. Κανένας πλην των έντεκα μελών του «υπουργικού συμβουλίου» που αποφάσισαν και δημοσίευσαν την αλλαγή στην επίσημη εφημερίδα του ψευδοκράτους, χωρίς καμιά ανακοίνωση… στα μουλωχτά. Η αλλαγή ήταν η εξής: μαθήτριες γυμνασίων και λυκείων θα μπορούσαν εάν το επιθυμούσαν να πηγαίνουν στα μαθήματα τους καλυμμένες με τη γνωστή μαντήλα (χιτζάμπ) που επιβάλλει η ισλαμική θρησκεία. Κάπως έτσι ξεκίνησε η γνωστή υπόθεση που οδήγησε στην κορύφωση των αντιδράσεων και στην πραγματοποίηση της μαζικότερης κινητοποίησης διαμαρτυρίας των Τουρκοκυπρίων ενάντια στην Άγκυρα και στον τοπικό συνασπισμό εξουσίας, των τελευταίων χρόνων.

Συνεχίστε την ανάγνωση του

Πως η αυταρχικοποίηση της Τουρκίας επηρεάζει τις εξελίξεις προς τη νέα Γενεύη

Βυθισμένη στο χάος η Τουρκία με τη σύλληψη Ιμάμογλου, και την ίδια ώρα τρέχουν οι όποιες εξελίξεις στο Κυπριακό. Πόσο όμως αυτά τα δυο μπορούν να συνδυαστούν, και πως ενδέχεται να επηρεάσουν το αποτέλεσμα; Αυτά τα ερωτήματα τέθηκαν στον επίκουρο Καθηγητή του Τμήματος Τουρκικών/Μεσανατολικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Κύπρου, Νίκο Μούδουρο, στο πλαίσιο παρουσίας του στο Alpha Ενημέρωση, στις 26 Μαρτίου 2025.

Συνεχίστε την ανάγνωση του

«Λευκός οίκος»

Μεταφρασμένο το κείμενο του Τουρκοκύπριου δημοσιογράφου και ακτιβιστή Ali Kışmır για το οποίο διώκεται δικαστικά με την κατηγορία της «προσβολής και δυσφήμισης της ηθικής υπόστασης και προσωπικότητας των Δυνάμεων Ασφαλείας» (του τουρκικού στρατού). Κινδυνεύει με 10 χρόνια φυλάκιση. Γράφτηκε το 2020 στη διάρκεια της εκστρατείας για την εκλογή του Τουρκοκύπριου ηγέτη και στις συνθήκες ανοιχτών παρεμβάσεων της Άγκυρας που επιδίωκαν να εμποδίσουν την επικράτηση του Mustafa Akıncı. Η δίκη του Ali ξεκίνησε στις 26 Νοεμβρίου 2024.

Συνεχίστε την ανάγνωση του

15–16 Ιουνίου 1970: Το διήμερο που συγκλόνισε την Τουρκία

Ένα από τα συνθήματα που δονούσαν την ατμόσφαιρα ήταν το εξής: «Τι να αναμένει η πατρίδα από εσάς, τα γαϊδούρια που ανέβηκαν στο άλογο!» (Ata binmiş eşekler, vatan sizden ne bekler!). Το άλογο ήταν το έμβλημα του κυβερνώντος Κόμματος Δικαιοσύνης… και το σύνθημα ακούστηκε από τους εργάτες στην εξέγερση[1]. Κάπως έτσι αρχίζει η σύντομη ιστορία αυτού που πολλοί ιστορικοί κατέγραψαν ως το «διήμερο που συγκλόνισε την Τουρκία».

Περίπου 150–200 χιλιάδες εργάτριες και εργάτες στις βιομηχανικές περιοχές Κωνσταντινούπολης, Ίζμιτ, Κοτζάελι συμμετείχαν στις απεργιακές κινητοποιήσεις της Συνομοσπονδίας Επαναστατικών Εργατικών Συνδικάτων (DİSK)[2].

Συνεχίστε την ανάγνωση του

«Είμαστε όλοι στην ίδια βάρκα»; Ο κυνισμός της εξουσίας και το απεργιακό κύμα στην Τουρκία

Η φωτογραφία του Gülabi Aksu από τον εξής σύνδεσμο στο Twitter

Στην φωτογραφία ένας εργάτης κοιτάζει έξω από το τζάμι του λεωφορείου της αστυνομίας και στο πρόσωπο του πέφτει η σιλουέτα του φοινικόδεντρου. Τα χέρια του δεμένα με τις σύγχρονες, πλαστικές χειροπέδες της αστυνομίας. Ντυμένος με το χαρακτηριστικό κομμάτι ποδιάς που ενημερώνει ότι είναι απεργός… τελευταίως είναι στη «μόδα» της Τουρκίας το συγκεκριμένο ένδυμα. Το βλέμμα του απορημένο, ανήσυχο, ίσως και τρομαγμένο. Κοιτάζει πολύ μακριά. Συνελήφθηκε στις 18 Φεβρουαρίου 2022, μαζί με ακόμα 100 συναδέλφους του, ενώ διαμαρτύρονταν για την απόλυση τους έξω από την πολυτελή οικία του Tuncay Özilhan, ιδιοκτήτη (μεταξύ πολλών άλλων) της αλυσίδας υπεραγορών Migros. Ονομάζεται Gülabi Aksu. Ήταν εργάτης στις αποθήκες της υπεραγοράς. Καθαριστής και πατέρας δύο ανήλικων κοριτσιών. Ενεργός στις κινητοποιήσεις των 256 εργατών και εργατριών των αποθηκών. Διεκδίκησαν τέσσερις (4) λίρες αύξηση, δηλαδή όσο κοστίζει ένα ψωμί με την σημερινή αξία του νομίσματος… τελικά τους απέλυσαν. «Πριν από ένα μήνα το 7χρονο μου κοριτσάκι αντιμετώπισε αναπνευστικά προβλήματα. Πήγαμε στο νοσοκομείο και μας έγραψαν συνταγή με το φάρμακο. Εδώ και ένα μήνα δεν μπόρεσα να το αγοράσω«. Με αυτό τον τρόπο επέλεξε να διηγηθεί ένα πολύ μικρό μέρος της ιστορίας που αφορά σε εκατομμύρια μισθωτούς στην Τουρκία.

Συνεχίστε την ανάγνωση του

Ο Ερντάλ Ερέν θα είναι «για πάντα 17 χρονών»

«Δεν φοβάμαι το θάνατο. Αλλά το ότι δεν τον φοβάμαι, καθόλου δεν σημαίνει ότι δεν θέλω να ζήσω περισσότερο και να αγωνιστώ… Ξέρω πόσο μεγάλος θα είναι ο πόνος επειδή θα χάσετε το παιδί σας. Όμως την ίδια στιγμή θέλω να ξέρετε και να αποδεχτείτε το γεγονός ότι τώρα έχετε χιλιάδες παιδιά. Πολλά από αυτά θα τα σκοτώσουν, αλλά δεν πρόκειται κανένα από εμάς να εξαφανίσουν… Σας εύχομαι μια ελεύθερη και ευτυχισμένη ζωή». Το απόσπασμα είναι από την τελευταία επιστολή του Ερντάλ Ερέν προς τους γονείς του.

Συνεχίστε την ανάγνωση του