Ετικέτα: Τουρκοκυπριακές Δομές

Οι ανησυχίες του ΑΚΡ για την τουρκοκυπριακή κοσμικότητα

Το καλοκαίρι του 2011 τότε Πρωθυπουργός της Τουρκίας ο Έρντογαν επισκέφθηκε τα κατεχόμενα για σειρά επαφών, οι οποίες όμως χαρακτηρίζονταν από τις ιδιαίτερες συγκυρίες της εποχής. Όπως και σήμερα, έτσι και τότε ήταν μια περίοδος κορύφωσης της έντασης μεταξύ Τουρκοκυπρίων-Άγκυρας εξαιτίας της επιβολής του οικονομικού πρωτοκόλλου. Είχαν προηγηθεί οι μεγάλες κινητοποιήσεις της συνδικαλιστικής πλατφόρμας ενάντια στα μέτρα λιτότητας τον Ιανουάριο και τον Μάρτιο του ίδιου έτους, όπως και η γνωστή δήλωση του Έρντογαν με την οποία χαρακτήριζε τους Τουρκοκύπριους ως «τρόφιμους – αναγιωτούς». Σε αυτό το ιδιαίτερο πλαίσιο της τότε επίσκεψης, ο Έρντογαν είπε πολλά και αποκαλυπτικά. Μεταξύ άλλων υπενθύμισε και την βασική – πολλές φορές «ανομολόγητη» – αντίληψη που διατηρεί μέχρι σήμερα το ισλαμικό κίνημα της Τουρκίας για την Τουρκοκυπριακή κοινότητα και την σχέση της με την θρησκεία. Μιλώντας σε Τουρκοκύπριους δημοσιογράφους, ο τότε Πρωθυπουργός υπογράμμισε: «Η Βόρεια Κύπρος είναι μια τουρκική και μουσουλμανική χώρα. Θα πρέπει να είμαστε περήφανοι για αυτά μας τα χαρακτηριστικά και να μην έχουμε αμφιβολίες στο να τα προωθούμε. Τη στιγμή που η Ελληνοκυπριακή πλευρά δείχνει τόση αφοσίωση στους δεσμούς της με την Εκκλησία, εμείς θα πρέπει να συνειδητοποιήσουμε περισσότερο τις πολιτιστικές μας ιδιαιτερότητες με ακόμα περισσότερα τζαμιά και ακόμα περισσότερη θρησκευτική εκπαίδευση».

Συνεχίστε την ανάγνωση του «Τουρκοκύπριοι: Αυτοί οι απρόθυμοι Μουσουλμάνοι»

Μια ενδοσκόπηση έξω από τα όρια των αριθμών

Η προσπάθεια δημογραφικής αλλοίωσης διαμέσου της πολιτικής εποικισμού, αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα στοιχεία του Κυπριακού προβλήματος. Όπως είναι φυσιολογικό, η προσπάθεια μιας συνολικής επίλυσης του Κυπριακού που θα αφορά και στην επίλυση του προβλήματος της δημογραφικής αλλοίωσης, επικεντρώνεται περισσότερο αν όχι αποκλειστικά στο ζήτημα των αριθμών. Ωστόσο μια σφαιρικότερη πρόσληψη του ζητήματος, θα πρέπει να συμπληρώνεται και με μια βαθύτερη ανασκόπηση της κοινωνικής αλλαγής, αλλά και των διαφοροποιήσεων που καταγράφονται εντός του πληθυσμού από την Τουρκία. Με αυτό τον τρόπο μπορούν να εντοπιστούν όχι μόνο τα κοινωνικά και πολιτικά προβλήματα που εμφανίστηκαν, αλλά και οι δυναμικές εκείνες που εξανάγκασαν μέρος αυτού του πληθυσμού να διεκδικεί επίσης μια οριστική διευθέτηση του Κυπριακού προβλήματος.

Συνεχίστε την ανάγνωση του «Κοινωνικές και πολιτικές διαστάσεις του εποικισμού»

Για την ανακήρυξη της «ΤΔΒΚ»

 «Χάρη στο Θεό τώρα έχω το κράτος μου, έχω τη χώρα μου, έχω το λαό μου», αναφωνούσε ο Ραούφ Ντενκτάς στις 17 Νοεμβρίου 1983 ενώπιον του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ. Μια φράση ιστορικής σημασίας που συμπυκνώνει σχεδόν όλες τις δυναμικές της διχοτόμησης που απελευθέρωσε μερικά χρόνια πριν η στρατιωτική εισβολή της Τουρκίας στην Κύπρο. Μια φράση που την ίδια στιγμή επιδίωξε να νομιμοποιήσει με «ιερό τρόπο» την ύπαρξη ενός χωριστού λαού στο νησί, ο οποίος «χρειαζόταν» το δικό του κράτος. Η μονομερής ανακήρυξη της «ΤΔΒΚ» στις 15 Νοεμβρίου 1983, δεν αποτελεί μια απλοϊκή πράξη εμβάθυνσης της διχοτόμησης, σχεδιασμένης από την Άγκυρα και επιβεβλημένης στην Τουρκοκυπριακή κοινότητα. Αντίθετα, η συγκεκριμένη εξέλιξη πρέπει να αντιμετωπιστεί στο σύνολο των πολύπλοκων δυναμικών της περιόδου, οι οποίες συμπεριλαμβάνουν τόσο την πολιτική και τις επιδιώξεις της Τουρκίας στην Κύπρο, όσο και τους στόχους της τότε τουρκοκυπριακής ηγεσίας. Είναι σε αυτό το πλαίσιο λοιπόν που αξίζει τον κόπο να υπενθυμιστεί ότι η ανακήρυξη χωριστού κράτους στην Κύπρο έγινε μόλις τρία χρόνια μετά την επικράτηση του βιαιότερου στρατιωτικού πραξικοπήματος στην Τουρκία, δηλαδή εκείνο της 12^ης Σεπτεμβρίου 1980.

Συνεχίστε την ανάγνωση του «Το εθνικό κράτος του Ντενκτάς, το ψεύτικο κράτος της αντιπολίτευσης»

 Η πλατφόρμα «Λύση και Ειρήνη» και οι διακυμάνσεις στη συλλογική ταυτότητα της κοινότητας

Ήδη από τα τέλη του 1964, σε συνθήκες ολοκληρωτικής πολιορκίας της Τουρκοκυπριακής κοινότητας στους θύλακες, ο Özger Yaşın περιέγραφε με το δικό του τρόπο σημαντικές (προϋπάρχουσες) αλλαγές στον προσδιορισμό της συλλογικής ταυτότητας των Τουρκοκυπρίων, οι οποίες εκφράζονταν έστω και με δυσκολία στο δημόσιο χώρο της εποχής: «Δεν αμαυρώσαμε την τουρκικότητα μας. Αποδείξαμε ότι ήμασταν άξια τέκνα των προγόνων μας. Όλοι οι Τουρκοκύπριοι από τον πρώτο μέχρι τον τελευταίο, οι Λευκωσιάτες, οι Λαρνακιώτες, οι Λεμεσιανοί, οι Παφίτες, οι Αμμοχωστιανοί, Τούρκοι από όλο το νησί χωρίς εξαίρεση, ακόμα και από τις πιο απομακρυσμένες περιοχές που υπήρχε μικρός τουρκικός πληθυσμός, υπερασπίστηκαν γενναία τον εαυτό τους απέναντι στις ορδές του εχθρού… Εμείς οι Κύπριοι στο παρελθόν ήμασταν περήφανοι για την τουρκικότητα μας και λέγαμε ‘τι ευτυχία σε αυτόν που λέει ότι είναι Τούρκος’. Όμως τώρα είμαστε περήφανοι τόσο επειδή είμαστε Τούρκοι, όσο και επειδή είμαστε Κύπριοι. Από τούδε και στο εξής θα κομπάζουμε λέγοντας ‘τι ευτυχία σε αυτόν που λέει ότι είναι Τουρκοκύπριος’». Το απόσπασμα αυτό, επαναδημοσιεύθηκε το 1986 ως μέρος της ποιητικής συλλογής του Γιασίν με τίτλο «Κύπρος, η δική μου πατρίδα». Η περιγραφή της έκφρασης της συλλογικής ταυτότητας ενός μεγάλου μέρους των Τουρκοκυπρίων από τον γνωστό ποιητή, είναι πάνω από όλα χαρακτηριστική των διακυμάνσεων και αλλαγών στον τρόπο με τον οποίο η κοινότητα ήθελε να προσδιορίσει τις σχέσεις της με την Τουρκία, αλλά και με την Ελληνοκυπριακή κοινότητα.

Συνεχίστε την ανάγνωση του ««Είμαι περήφανος που είμαι Τουρκοκύπριος»»

 Πως διαφοροποιείται το περιβάλλον για το Κυπριακό στην Τουρκοκυπριακή κοινότητα

«Όσο μαθαίνω τι συζητείται στις συνομιλίες τρομάζω, χάνω τον ύπνο μου. Στην Κύπρο υπάρχουν δύο κράτη χωρισμένα με σύνορα και ενώ η ελληνοκυπριακή πλευρά απέρριψε ακόμα και το Σχέδιο Αννάν, εξακολουθεί να θέλει να ηγεμονεύει σε ολόκληρο το νησί και μεταφέρει αυτό το στόχο και στο τραπέζι των συνομιλιών… Στην ΤΔΒΚ δημιουργήθηκε μια κυβέρνηση ‘εθνικής γραμμής’. Ο Πρόεδρος θα πρέπει να λάβει υπόψη αυτή την εξέλιξη και να δώσει καθήκοντα στις διαπραγματεύσεις σε πρόσωπο που θα διορίσει η κυβέρνηση». Οι δηλώσεις αυτές ανήκουν στον Ζορλού Τορέ, «βουλευτή» του Κόμματος Εθνικής Ενότητας και έναν από τους γνωστότερους της τουρκοκυπριακής ακροδεξιάς. Έγιναν τον Απρίλιο του 2016 μετά το σχηματισμό «κυβέρνησης» συνεργασίας του Κόμματος Εθνικής Ενότητας και του Δημοκρατικού. Παρόλο που από τότε μέχρι και την ισχυρή δημόσια αντιπαράθεση του Τουρκοκύπριου ηγέτη με τα δύο αυτά κόμματα της δεξιάς στα τέλη Αυγούστου 2016 δεν είχε καταγραφεί μια τόσο ξεκάθαρη κρίση, εντούτοις είναι γεγονός ότι ο «κυβερνητικός» συνασπισμός ποτέ δε θεώρησε ότι ο Μουσταφά Ακιντζί θα συνομιλούσε στη βάση ενός αντιομοσπονδιακού άξονα. Για το Κόμμα Εθνικής Ενότητας και για το Δημοκρατικό Κόμμα, ο Ακιντζί παραμένει μια πολιτική προσωπικότητα με ροπή προς την «προδοσία». Δεν εκπροσωπεί σε καμιά περίπτωση την «εθνική γραμμή». Δηλαδή εκείνο το κενό σύνθημα που όταν διευκρινιστεί από τα βασικά στελέχη της τουρκοκυπριακής δεξιάς παραπέμπει σαφώς στο στόχο μιας συνομοσπονδιακής διευθέτησης μεταξύ δύο κρατών.

Συνεχίστε την ανάγνωση του «Η μεγάλη απόσταση από το 2004»

Ακόμα μια ανταγωνιστική σχέση

Στις 25 Αυγούστου 2016, η τουρκοκυπριακή εφημερίδα Γιενί Ντουζέν αποκάλυψε ότι στο τζαμί Χαϊντάρπασια στη Λευκωσία παραδίδονταν μαθήματα Κορανίου σε ανήλικα κορίτσια. Ο «υπουργός παιδείας» Οζντεμίρ Μπέροβα τις αμέσως επόμενες μέρες παραδέχτηκε ότι αυτά τα μαθήματα δε γίνονται με άδεια από το αρμόδιο «υπουργείο». Η ιστορία όμως είχε και συνέχεια. Η ίδια εφημερίδα σε μια σειρά αποκαλύψεων της, ακόμα και με φωτογραφίες, τις επόμενες μέρες κατάγγειλε ότι τα μαθήματα Κορανίου ήταν ενταγμένα σε συγκεκριμένο πρόγραμμα της διεύθυνσης θρησκευτικών υποθέσεων και γίνονταν από ειδικό προσωπικό, το οποίο διορίστηκε από την πρεσβεία της Τουρκίας και από τη συγκεκριμένη διεύθυνση. Μάλιστα ο ίδιος ο επικεφαλής της διεύθυνσης θρησκευτικών υποθέσεων, Ταλίπ Αταλαϊ, ομολόγησε ότι στη συγκεκριμένη εκπαίδευση των κοριτσιών δεν παρέχονται μόνο γνώσεις αναφορικά με το Κοράνι, αλλά και πρακτική άσκηση σε θέματα υγείας, ραπτικής κλπ. «Όλα όσα είναι αναγκαία για μια κυρία, παρέχονται σε αυτά τα μαθήματα», ήταν οι χαρακτηριστικές του τοποθετήσεις μετά τις ισχυρές αντιδράσεις Τουρκοκυπρίων που προκάλεσαν οι δημόσιες αποκαλύψεις.

Συνεχίστε την ανάγνωση του «Το Ισλάμ, το ΑΚΡ και οι Τουρκοκύπριοι»