Ετικέτα: Πολιτικές Ενσωμάτωσης

Οι ανησυχίες του ΑΚΡ για την τουρκοκυπριακή κοσμικότητα

Το καλοκαίρι του 2011 τότε Πρωθυπουργός της Τουρκίας ο Έρντογαν επισκέφθηκε τα κατεχόμενα για σειρά επαφών, οι οποίες όμως χαρακτηρίζονταν από τις ιδιαίτερες συγκυρίες της εποχής. Όπως και σήμερα, έτσι και τότε ήταν μια περίοδος κορύφωσης της έντασης μεταξύ Τουρκοκυπρίων-Άγκυρας εξαιτίας της επιβολής του οικονομικού πρωτοκόλλου. Είχαν προηγηθεί οι μεγάλες κινητοποιήσεις της συνδικαλιστικής πλατφόρμας ενάντια στα μέτρα λιτότητας τον Ιανουάριο και τον Μάρτιο του ίδιου έτους, όπως και η γνωστή δήλωση του Έρντογαν με την οποία χαρακτήριζε τους Τουρκοκύπριους ως «τρόφιμους – αναγιωτούς». Σε αυτό το ιδιαίτερο πλαίσιο της τότε επίσκεψης, ο Έρντογαν είπε πολλά και αποκαλυπτικά. Μεταξύ άλλων υπενθύμισε και την βασική – πολλές φορές «ανομολόγητη» – αντίληψη που διατηρεί μέχρι σήμερα το ισλαμικό κίνημα της Τουρκίας για την Τουρκοκυπριακή κοινότητα και την σχέση της με την θρησκεία. Μιλώντας σε Τουρκοκύπριους δημοσιογράφους, ο τότε Πρωθυπουργός υπογράμμισε: «Η Βόρεια Κύπρος είναι μια τουρκική και μουσουλμανική χώρα. Θα πρέπει να είμαστε περήφανοι για αυτά μας τα χαρακτηριστικά και να μην έχουμε αμφιβολίες στο να τα προωθούμε. Τη στιγμή που η Ελληνοκυπριακή πλευρά δείχνει τόση αφοσίωση στους δεσμούς της με την Εκκλησία, εμείς θα πρέπει να συνειδητοποιήσουμε περισσότερο τις πολιτιστικές μας ιδιαιτερότητες με ακόμα περισσότερα τζαμιά και ακόμα περισσότερη θρησκευτική εκπαίδευση».

Συνεχίστε την ανάγνωση του «Τουρκοκύπριοι: Αυτοί οι απρόθυμοι Μουσουλμάνοι»

Μια ενδοσκόπηση έξω από τα όρια των αριθμών

Η προσπάθεια δημογραφικής αλλοίωσης διαμέσου της πολιτικής εποικισμού, αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα στοιχεία του Κυπριακού προβλήματος. Όπως είναι φυσιολογικό, η προσπάθεια μιας συνολικής επίλυσης του Κυπριακού που θα αφορά και στην επίλυση του προβλήματος της δημογραφικής αλλοίωσης, επικεντρώνεται περισσότερο αν όχι αποκλειστικά στο ζήτημα των αριθμών. Ωστόσο μια σφαιρικότερη πρόσληψη του ζητήματος, θα πρέπει να συμπληρώνεται και με μια βαθύτερη ανασκόπηση της κοινωνικής αλλαγής, αλλά και των διαφοροποιήσεων που καταγράφονται εντός του πληθυσμού από την Τουρκία. Με αυτό τον τρόπο μπορούν να εντοπιστούν όχι μόνο τα κοινωνικά και πολιτικά προβλήματα που εμφανίστηκαν, αλλά και οι δυναμικές εκείνες που εξανάγκασαν μέρος αυτού του πληθυσμού να διεκδικεί επίσης μια οριστική διευθέτηση του Κυπριακού προβλήματος.

Συνεχίστε την ανάγνωση του «Κοινωνικές και πολιτικές διαστάσεις του εποικισμού»

Για την ανακήρυξη της «ΤΔΒΚ»

 «Χάρη στο Θεό τώρα έχω το κράτος μου, έχω τη χώρα μου, έχω το λαό μου», αναφωνούσε ο Ραούφ Ντενκτάς στις 17 Νοεμβρίου 1983 ενώπιον του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ. Μια φράση ιστορικής σημασίας που συμπυκνώνει σχεδόν όλες τις δυναμικές της διχοτόμησης που απελευθέρωσε μερικά χρόνια πριν η στρατιωτική εισβολή της Τουρκίας στην Κύπρο. Μια φράση που την ίδια στιγμή επιδίωξε να νομιμοποιήσει με «ιερό τρόπο» την ύπαρξη ενός χωριστού λαού στο νησί, ο οποίος «χρειαζόταν» το δικό του κράτος. Η μονομερής ανακήρυξη της «ΤΔΒΚ» στις 15 Νοεμβρίου 1983, δεν αποτελεί μια απλοϊκή πράξη εμβάθυνσης της διχοτόμησης, σχεδιασμένης από την Άγκυρα και επιβεβλημένης στην Τουρκοκυπριακή κοινότητα. Αντίθετα, η συγκεκριμένη εξέλιξη πρέπει να αντιμετωπιστεί στο σύνολο των πολύπλοκων δυναμικών της περιόδου, οι οποίες συμπεριλαμβάνουν τόσο την πολιτική και τις επιδιώξεις της Τουρκίας στην Κύπρο, όσο και τους στόχους της τότε τουρκοκυπριακής ηγεσίας. Είναι σε αυτό το πλαίσιο λοιπόν που αξίζει τον κόπο να υπενθυμιστεί ότι η ανακήρυξη χωριστού κράτους στην Κύπρο έγινε μόλις τρία χρόνια μετά την επικράτηση του βιαιότερου στρατιωτικού πραξικοπήματος στην Τουρκία, δηλαδή εκείνο της 12^ης Σεπτεμβρίου 1980.

Συνεχίστε την ανάγνωση του «Το εθνικό κράτος του Ντενκτάς, το ψεύτικο κράτος της αντιπολίτευσης»

Ακόμα μια ανταγωνιστική σχέση

Στις 25 Αυγούστου 2016, η τουρκοκυπριακή εφημερίδα Γιενί Ντουζέν αποκάλυψε ότι στο τζαμί Χαϊντάρπασια στη Λευκωσία παραδίδονταν μαθήματα Κορανίου σε ανήλικα κορίτσια. Ο «υπουργός παιδείας» Οζντεμίρ Μπέροβα τις αμέσως επόμενες μέρες παραδέχτηκε ότι αυτά τα μαθήματα δε γίνονται με άδεια από το αρμόδιο «υπουργείο». Η ιστορία όμως είχε και συνέχεια. Η ίδια εφημερίδα σε μια σειρά αποκαλύψεων της, ακόμα και με φωτογραφίες, τις επόμενες μέρες κατάγγειλε ότι τα μαθήματα Κορανίου ήταν ενταγμένα σε συγκεκριμένο πρόγραμμα της διεύθυνσης θρησκευτικών υποθέσεων και γίνονταν από ειδικό προσωπικό, το οποίο διορίστηκε από την πρεσβεία της Τουρκίας και από τη συγκεκριμένη διεύθυνση. Μάλιστα ο ίδιος ο επικεφαλής της διεύθυνσης θρησκευτικών υποθέσεων, Ταλίπ Αταλαϊ, ομολόγησε ότι στη συγκεκριμένη εκπαίδευση των κοριτσιών δεν παρέχονται μόνο γνώσεις αναφορικά με το Κοράνι, αλλά και πρακτική άσκηση σε θέματα υγείας, ραπτικής κλπ. «Όλα όσα είναι αναγκαία για μια κυρία, παρέχονται σε αυτά τα μαθήματα», ήταν οι χαρακτηριστικές του τοποθετήσεις μετά τις ισχυρές αντιδράσεις Τουρκοκυπρίων που προκάλεσαν οι δημόσιες αποκαλύψεις.

Συνεχίστε την ανάγνωση του «Το Ισλάμ, το ΑΚΡ και οι Τουρκοκύπριοι»

Πως εξελίσσεται η ιστορία των ανταγωνισμών Τουρκίας – Τουρκοκυπρίων

Το επεισόδιο που ακολουθεί, διαδραματίστηκε στην Κοφίνου το 1966. Ο τουρκοκυπριακός θύλακας της περιοχής ήταν υπό τη διοίκηση της ΤΜΤ. Όμως τα ανώτατα δώματα της ένοπλης οργάνωσης ήταν ήδη υπό τον ολοκληρωτικό έλεγχο του τουρκικού στρατιωτικού κατεστημένου. Όπως και σε άλλες περιοχές, έτσι και στην Κοφίνου, ο στρατιωτικός διοικητής της περιοχής ήταν Τούρκος αξιωματικός και όχι Τουρκοκύπριος. Η εξέλιξη αυτή, δεν ήταν κάτι που ευχαριστούσε διάφορα τμήματα της κοινότητας, ιδιαίτερα όσους βρίσκονταν σε αντιπαράθεση με την ηγεσία Κιουτσιούκ και των κύκλων που επηρέαζε από την Άγκυρα ο Ραούφ Ντενκτάς. Ο Χαλίλ Σαντραζάμ στο δεύτερο τόμο του βιβλίου του «Οι πρώτες φωνές των όπλων» περιγράφει μια από τις αιματοβαμμένες στιγμές της αντιπαράθεσης Τούρκων – Τουρκοκυπρίων εντός της ΤΜΤ: «Ο Τζεμαλί Χασάν μπήκε μεθυσμένος στο σινεμά και κάθισε στην καρέκλα του διοικητή. Ο διοικητής, όπως πάντα μπήκε στην αίθουσα λίγα λεπτά μετά την έναρξη του έργου και θυμωμένος επιτέθηκε στον Τζεμαλί. Χτυπήθηκαν και ο διοικητής διέταξε αμέσως τη σύλληψη του. Ο Σαλίχ Σεφέρ που είδε το επεισόδιο φώναξε διαμαρτυρόμενος ‘ε ίνταλως σιόρ … εφέραν τον που την Ανατολία τζαι ενόμισε εννα μας κάμνει ότι θέλει;’. Ο διοικητής άκουσε τα λεγόμενα του Σαλίχ και διέταξε επίσης τη σύλληψη του. Τότε ο Όζμπαϊ Μεχμέτ Τοκμάκ αντέδρασε στη σύλληψη του δεύτερου ηλικιωμένου Τουρκοκύπριου και μετά από λεκτική αντιπαράθεση με το διοικητή, τον πυροβόλησε. Ο διοικητής λίγο αργότερα πέθανε». Το επεισόδιο αυτό είναι από τα χαρακτηριστικότερα της συγκεκριμένης πολύ δύσκολης περιόδου, αναφορικά με τον ανταγωνισμό που εμφανιζόταν μεταξύ Τουρκοκυπρίων και Τουρκίας.

Συνεχίστε την ανάγνωση του «Τα «χούγια» της τουρκοκυπριακής αντιπολίτευσης»

 Η τουρκοκυπριακή νεολαία και τα «όπλα» της πολιτιστικής αντίστασης

«Η ώρα είναι 02:20. Τώρα έφτασα στο σπίτι. Θα δώσω από ένα φιλί στα δυο μου παιδιά. Έχω απάντηση να τους δώσω αν με ρωτήσουν ΄τι έκανες για εμάς μπαμπά;’. Όσοι υποτιμήσουν τον αγώνα των νέων θα πνιγούν στο μικρόκοσμό τους. Το αύριο μας ανήκει». Αυτά τα λόγια μοιράστηκε ο Τουρκοκύπριος δημοσιογράφος Αλί Κισμίρ από τον προσωπικό του λογαριασμό στο facebook ξημερώματα της 14^ης Ιουνίου 2016. Περίπου τέτοιο είναι το κλίμα που επικρατεί ανάμεσα σε μια μεγάλη μερίδα των Τουρκοκυπρίων νέων, οι οποίοι πρωταγωνίστησαν στις πολυήμερες κινητοποιήσεις ενάντια στην έγκριση της συμφωνίας για την ίδρυση του γραφείου συντονισμού του Υπουργείου Νεολαίας και Αθλητισμού της Τουρκίας στα κατεχόμενα. Αισθήματα θυμού για το περιεχόμενο της εν λόγω συμφωνίας. Αλλά και αισθήματα αισιοδοξίας για τις επίμονες και πρωτότυπες προσπάθειες της νεολαιίστικης πλατφόρμας «Απορρίπτουμε», της οποίας οι κινητοποιήσεις κορυφώθηκαν σε μια συγκυρία βαθιάς αμφισβήτησης όλων των παραδοσιακών οργανωμένων πολιτικών συνόλων της κοινότητας.

Συνεχίστε την ανάγνωση του «Η εξαγωγή ενός υπουργείου στην Κύπρο»