Κατηγορία: Κουρδικό

Προεκτάσεις της επιθετικότητας της Τουρκίας στη Συρία

«Ας μιλήσουμε καθαρά. Είμαστε σε πόλεμο!… Πλέον η Τουρκία δεν αντιμετωπίζει κανένα πρόβλημα που να ονομάζεται συριακό. Η περιοχή μέχρι και το Χαλέπι είναι θέμα της Τουρκίας…». Αυτά έγραφε στις 17 Φεβρουαρίου 2016, ο Ιμπραχήμ Καράγκιουλ της φιλοισλαμικής εφημερίδας Γιενί Σιαφάκ. Μια προσεκτική αποκωδικοποίηση των «πολεμικών ιαχών» του γνωστού αρθρογράφου, μπορεί να φωτίσει περισσότερο τα αντανακλαστικά της κυβέρνησης του Κόμματος Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης (ΑΚΡ) σε σχέση με τις τελευταίες εξελίξεις στη Συρία. Είναι γεγονός ότι μέσα από τα γραφόμενα της ισλαμικής διανόησης της Τουρκίας, κάποιος μπορεί να παρακολουθήσει με σχετική καθαρότητα τα προβλήματα που δημιουργούν οι ανατροπές επί του συριακού εδάφους, αλλά και το πώς η Άγκυρα σχεδιάζει τις επόμενες της αντιδράσεις. Γιατί όντως μετά από την ενεργότερη εμπλοκή της Ρωσίας στο συριακό φαίνεται ότι απελευθερώθηκαν τέτοιες δυναμικές που διευρύνουν συνεχώς το χάσμα μεταξύ των πολιτικών στόχων της Άγκυρας για τη Συρία και των εργαλείων που χρησιμοποιεί για την εκπλήρωσή τους. Η πρόσφατη ενεργοποίηση στρατιωτικής ισχύος ενάντια στο Κόμμα Δημοκρατικής Ένωσης (PYD) των Κούρδων της Συρίας, ξεδιπλώνει την προσπάθεια «παλινόρθωσης» της όποιας επιρροής θέλει να έχει η Τουρκία στον καθορισμό της «νέας Συρίας». Αποτελεί συνεπώς ένα δείγμα της ανταπόκρισης της Άγκυρας ενώπιον των νέων στρατιωτικών και διπλωματικών δεδομένων του τελευταίου χρονικού διαστήματος.

Συνεχίστε την ανάγνωση του «Όταν «αμοληθεί» ο Έρντογαν»

Η πολιτική θέση του κουρδικού κινήματος και οι αλλαγές που προκαλεί στη Μέση Ανατολή

«Για μια ακόμη φορά μας ανακηρύσσουν ‘προδότες της πατρίδας’ γιατί υπερασπιζόμαστε την αυτοδιοίκηση. Όμως εμείς αναφερόμαστε σε ένα μοντέλο που ακριβώς θα εμποδίσει το διαμελισμό της Τουρκίας… Στο μοντέλο που υπερασπιζόμαστε δεν υπάρχει χώρος για οδοφράγματα. Εμείς λέμε ότι θα πρέπει να προσέξουμε την αιτία που προκαλεί το στήσιμο των οδοφραγμάτων». Αυτά μεταξύ άλλων σημείωσε ο Σελαχαττίν Ντεμιρτάς, συμπρόεδρος του Δημοκρατικού Κόμματος των Λαών (HDP) στο 2^ο Συνέδριο που ολοκληρώθηκε στις 24 Ιανουαρίου 2016. Προσπαθούσε να απαντήσει στην κριτική που δέχεται το κόμμα του αναφορικά με τις σχέσεις που διατηρεί με το ΡΚΚ, αλλά και για το βίαιο τρόπο με τον οποίο το τελευταίο χρονικό διάστημα αναπτύχθηκε η ανακήρυξη τοπικής αυτοδιοίκησης πόλεων στη νοτιοανατολική Τουρκία. Όντως η συγκυρία μέσα στην οποία επανήλθε στο προσκήνιο η συζήτηση για το θέμα της «δημοκρατικής αυτονομίας», αλλά πολύ περισσότερο η βίαιη απάντηση του κράτους στις κουρδικές περιοχές, δεν βοήθησαν στο να γίνει κατανοητή η θέση του κουρδικού πολιτικού κινήματος από ευρύτερα στρώματα στην Τουρκία.

Συνεχίστε την ανάγνωση του «Η δημοκρατική αυτονομία ως η «κουρδική άνοιξη»;»

Προεκτάσεις από την επίθεση του ΑΚΡ ενάντια στους Ακαδημαϊκούς

Στις 11 Ιανουαρίου 2016 η διακήρυξη της πλατφόρμας «Ακαδημαϊκοί για την Ειρήνη» είχε ήδη υπογραφεί από 1128 άτομα. Η συγκεκριμένη διακήρυξη αποτελεί μέρος μιας προσπάθειας ευρύτερων στρωμάτων στην κοινωνία της Τουρκίας που αντιδρούν στην καταστολή που εφαρμόζει η τουρκική κυβέρνηση ενάντια στα αιτήματα του κουρδικού πολιτικού κινήματος. Άλλωστε το κεντρικό σημείο της διακήρυξης των ακαδημαϊκών ήταν το κάλεσμα που απευθύνει στο κράτος να σταματήσει άμεσα την εφαρμογή των νόμων πολιορκίας πόλεων στη Νοτιοανατολική Τουρκία, να αποκαταστήσει τα ανθρώπινα δικαιώματα και να προετοιμάσει τις συνθήκες επανέναρξης του διαλόγου για μια ειρηνική εξεύρεση λύσης στο Κουρδικό. Βεβαίως η πρωτοβουλία των ακαδημαϊκών ήρθε σε μια ιδιαίτερη στιγμή έκφρασης ποικίλων «υπόγειων ρευμάτων» που δεν εγκρίνουν την αυξανόμενη αυταρχικότητα, αλλά και σε ένα περιβάλλον έντονης πόλωσης που συνειδητά καλλιεργεί η πολιτική ηγεσία της χώρας τους τελευταίους μήνες. Δε θα ήταν υπερβολή να σημειωθεί ότι ο Πρόεδρος Έρντογαν και η κυβέρνηση του ΑΚΡ, ακολουθούν την ίδια τακτική που τους οδήγησε στην επικράτηση στις τελευταίες πρόωρες γενικές εκλογές της 1^ης Νοεμβρίου 2015.

Συνεχίστε την ανάγνωση του «Ένας «αλά-τούρκα» μακαρθισμός…»

Διαπιστώσεις για την προσέγγιση του τουρκικού κράτους στο Κουρδικό πρόβλημα

«Αυτοί που πυρπολούν το τζαμί του Φατίχ Πασιά και όλοι αυτοί που εκμεταλλεύονται τους αφοσιωμένους πιστούς και θρησκευόμενους Κούρδους αδελφούς μου, θα εξαφανιστούν στα οδοφράγματα και στα χαντάκια που οι ίδιοι σκάβουν». Αυτά έλεγε ο Πρόεδρος της Τουρκίας, Έρντογαν στις 17 Δεκεμβρίου, κατηγορώντας το ΡΚΚ ότι κατέστρεψε σκόπιμα το ιστορικό τζαμί στην πόλη Ντιγιάρμπακιρ. Πέραν των θρησκευτικών «υπονοούμενων» του Έρντογαν, τα συγκεκριμένα λόγια αποκαλύπτουν μέρος της νέας αντιμετώπισης που αναπτύσσει το τουρκικό κράτος σε σχέση με το Κουρδικό πρόβλημα. Μετά την κατάρρευση των συνομιλιών και τα γνωστά εκλογικά αποτελέσματα στην Τουρκία, η κυβέρνηση και ο Πρόεδρος της χώρας ανέπτυξαν μια διαφορετική προσέγγιση για το μέλλον του προβλήματος, η οποία αναπτύσσεται σε δύο κύριους άξονες: Ο πρώτος είναι η σκληρή αντιμετώπιση του ΡΚΚ εντός των κουρδικών πόλεων και επαρχιών της νοτιοανατολικής Τουρκίας. Ο δεύτερος είναι η ανάδειξη νέων κουρδικών παραγόντων που θα μπορούσαν να εμπλακούν στο διάλογο για διευθέτηση του προβλήματος.

Συνεχίστε την ανάγνωση του «Οι «καλοί» και οι «κακοί» Κούρδοι»

Η Μεριέμ Σουνέ ήταν 53 χρονών, μητέρα εφτά παιδιών. Μία από τους οκτώ ανθρώπους που έχασαν τη ζωή τους από πυροβολισμούς των ειδικών αστυνομικών στην κουρδική επαρχία Τζίζρε της Τουρκίας. Σκοτώθηκε κατά τη διάρκεια του νόμου «απαγόρευσης κυκλοφορίας» στις αρχές του προηγούμενου Σεπτέμβρη. Το μόνο που ζήτησε η οικογένεια της Μεριέμ ήταν να πραγματοποιήσει μια κανονική τελετή ταφής… Λόγω του νόμου, οι αρχές του κράτους δεν έδωσαν άδεια. Οι συγγενείς αναγκάστηκαν να «φυλάξουν» το πτώμα της πολυαγαπημένης τους στον αποθηκευτικό χώρο – καταψύκτη με τα κοτόπουλα του διπλανού μπακάλικου, μέχρι να λήξει ο νόμος. Κάπως έτσι τελειώνουν οι τραγικές ιστορίες των ανθρώπων που βιώνουν αυτή την περίοδο ένα πραγματικό καθεστώς έκτακτης ανάγκης. Ένα συγκεκριμένο καθεστώς, το οποίο επιβάλλεται από το τουρκικό κράτος ως μέθοδος καταστολής του κουρδικού κινήματος και που απλώνεται καθημερινά στο γεωγραφικό χώρο της νοτιοανατολικής Τουρκίας. Το πρακτικό πρόσωπο του καθεστώτος εξαίρεσης ονομάζεται «νόμος απαγόρευσης κυκλοφορίας».

Συνεχίστε την ανάγνωση του «Το τουρκικό «καθεστώς εξαίρεσης» και οι πολιορκημένοι Κούρδοι»

Ο M.D ένας φτωχός μεροκαματιάρης από την Αντιγιαμάν, πόλη στη νοτιοανατολική Τουρκία, είναι πατέρας δύο δίδυμων αγοριών. Στις 2 Σεπτεμβρίου 2013, τα δύο αγόρια έφυγαν από το σπίτι «για να κάνουν την εγγραφή τους στο Πανεπιστήμιο»… Κατέληξαν στο Χαλέπι στα στρατόπεδα εκπαίδευσης του Ισλαμικού Κράτους. Ο M.D διηγείται με χαρακτηριστικό τρόπο τον πόνο του: «Πέρσι τα παιδιά μου ετοιμάζονταν για τις εισαγωγικές εξετάσεις και κάθε βράδυ με τη δικαιολογία ότι θα πάνε κάπου ήσυχα για διάβασμα, έφευγαν από το σπίτι. Όσο περνούσε ο καιρός όμως άλλαζε η συμπεριφορά τους. Άφησαν γένια, μετά έλεγαν στις αδερφές τους ότι θα έπρεπε να φορέσουν μαντήλα. Συζητώντας μαζί τους για τον πόλεμο στη Συρία, θύμωναν, εκνευρίζονταν και μου έλεγαν ‘υπάρχουν πράγματα που εσύ δεν κατανοείς, δεν καταλαβαίνεις το Ισλάμ. Εκεί υπάρχει ένας ιερός πόλεμος και θα πρέπει να δοθεί αυτή η μάχη’. Μια μέρα τους ακολούθησα. Είδα ότι μπήκαν σε ένα σπίτι στη γειτονιά, ιδιοκτήτης του οποίου ήταν κάποιος με το όνομα Χατζή. Όταν επέστρεψαν τους ρώτησαν γιατί πήγαν εκεί. Μου απάντησαν ότι συγκεντρώθηκε μια ομάδα 5-6 νεαρών για να συζητήσουν θρησκευτικά θέματα και για να παρακολουθήσουν βίντεο για τη μουσουλμανική θρησκεία. Εγώ τους προειδοποίησα να μην πάνε ποτέ ξανά εκεί. Τα παιδιά μου προηγουμένως ούτε διάβαζαν το Κοράνι, ούτε προσεύχονταν, ούτε πήγαιναν στο τζαμί… Αυτοί εκεί τους ξεγελούσαν και τους παρέσυραν με βίντεο που περιείχαν βία…».

Συνεχίστε την ανάγνωση του «Μια μικρή ιστορία τρόμου, η Άγκυρα και η γεωπολιτική»

Μέσα σε τριάντα μέρες, από τις 20 Ιουλίου μέχρι και τις 20 Αυγούστου 2015, 162 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους σε 18 επαρχίες της Τουρκίας. Δεκάδες εκατοντάδες τραυματίστηκαν. Η βία, ένοπλη και μη, είναι σε τέτοια θέση που καθορίζει με τον τρόπο της όχι μόνο το θάνατο, αλλά και την ίδια τη ζωή. Είναι μέσα σε αυτή την πραγματικότητα που θα πραγματοποιηθούν οι πρόωρες γενικές εκλογές της 1^ης Νοεμβρίου. Όμως πέραν της σημασίας των εκλογών, αξίζει να παρακολουθήσει κάποιος τα επεισόδια μιας νέας κοινωνικής τάξης πραγμάτων που θα συνοδεύει για πολλά χρόνια ακόμα την Τουρκία. Αξίζει να δει κάποιος πιο προσεκτικά αυτές τις νέες δυναμικές, το χώρο που αναπτύσσονται, τους ανθρώπους που τις εκφράζουν και τα ρήγματα που δημιουργούν όχι μόνο στην Τουρκία, αλλά και σε ολόκληρη την περιοχή.

Συνεχίστε την ανάγνωση του «Ποιοι είναι αυτοί οι «έξαλλοι και βίαιοι» Κούρδοι νεαροί;»