Ο Ερντάλ Ερέν θα είναι «για πάντα 17 χρονών»

«Δεν φοβάμαι το θάνατο. Αλλά το ότι δεν τον φοβάμαι, καθόλου δεν σημαίνει ότι δεν θέλω να ζήσω περισσότερο και να αγωνιστώ… Ξέρω πόσο μεγάλος θα είναι ο πόνος επειδή θα χάσετε το παιδί σας. Όμως την ίδια στιγμή θέλω να ξέρετε και να αποδεχτείτε το γεγονός ότι τώρα έχετε χιλιάδες παιδιά. Πολλά από αυτά θα τα σκοτώσουν, αλλά δεν πρόκειται κανένα από εμάς να εξαφανίσουν… Σας εύχομαι μια ελεύθερη και ευτυχισμένη ζωή». Το απόσπασμα είναι από την τελευταία επιστολή του Ερντάλ Ερέν προς τους γονείς του.

Ο νόμος της χούντας Εβρέν υποτίθεται ότι δεν επέτρεπε εκτέλεση θανατικής ποινής για νέους κάτω των 18 χρονών.

Όμως στις 13 Δεκεμβρίου 1980, ο 17χρονος Ερντάλ Ερέν (Erdal Eren) απαγχονίστηκε.
Μέλος του Συνδέσμου Πατριωτικής Επαναστατικής Νεολαίας της Τουρκίας, τότε τελειόφοιτος μαθητής του τεχνικού λυκείου Άγκυρας, ο Ερντάλ ήταν μια σχεδόν «συνηθισμένη» προσωπικότητα αριστερού νέου της Τουρκίας της εποχής. Από εργατική οικογένεια που έφτασε στην Άγκυρα για «μια καλύτερη ζωή», πέρασε τα χρόνια της εφηβείας του στους δρόμους.

Η πολιτική και οικονομική αποσταθεροποίηση της περιόδου, αλλά και η βία των ένοπλων ακροδεξιών – παρακρατικών ομάδων δεν άφησαν ποτέ τους χιλιάδες Ερντάλ να ζήσουν την ηλικία τους.

Συνελήφθηκε στις 2 Φεβρουαρίου 1980 με την κατηγορία ότι στη διαδήλωση εκείνης της μέρας σκότωσε ένα στρατιώτη. Διαμαρτυρώταν με χιλιάδες νέους και νέες για μια πρόσφατη δολοφονία φοιτητή από αστυνομικό φρουρό Υπουργού μέλους του Κόμματος Εθνικιστικής Δράσης.

Στις 19 Μαρτίου 1980 καταδικάστηκε σε θάνατο και στις 13 Δεκεμβρίου η χούντα διέταξε την εκτέλεση της ποινής. Με συνοπτικές διαδικασίες αποφάσισαν ότι οι ακτινογραφίες (!) του νοσοκομείου της πρωτεύουσας έδειχναν ότι ο Ερντάλ ήταν τελικά 18 χρονών.

Από τότε όλοι όσοι στην Τουρκία θέλουν να διηγηθούν την ιστορία του Ερντάλ (και φυσικά ένα τεράστιο μέρος της ιστορίας της χώρας), ξεκινούν με την φράση «Θα είναι για πάντα 17 χρονών».

Δύο από τα δεκάδες τραγούδια που γράφτηκαν για τον Ερντάλ Ερέν: